από Evgeny Fedorov *
“There will be no peace, war is being prepared in Europe” – Contropiano
Όπως έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν, προτείνουμε παρακάτω μια ανάλυση του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού από μια «ανατολική» προοπτική. Η κατανόηση των επιπτώσεων των ενεργειών της κακής ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης είναι στην πραγματικότητα μια θεμελιώδης προϋπόθεση για την κατανόηση των τάσεων στη διεθνή σύγκρουση.
Και αυτό ανεξάρτητα από την υποστήριξη ενός από τα κόμματα ή ακόμα χειρότερα από την υποστήριξη των τυφλών «κατασκηνωτών». Ο χώρος των «Παρεμβάσεων», όπως συχνά επαναλαμβάνεται, χρησιμεύει ακριβώς για να ενθαρρύνει τη συζήτηση με ερμηνευτικές γραμμές που υπερβαίνουν αυτές που προτείνονται από τη Συντακτική Επιτροπή και τους συνεργάτες της.
Απολαύστε την ανάγνωση.
Το ζήτημα της ετοιμότητας της Ευρώπης για έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία. Παρά το διαβόητο άρθρο 5 του Χάρτη του ΝΑΤΟ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες σκοπεύουν να εξοπλιστούν και να επανεξοπλιστούν.
Η πυρηνική ομπρέλα, που παραχωρήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά πρώτο λόγο από τις Ενωμένες Πολιτείες, δεν αποτελεί πλέον πηγή έμπνευσης. Φαίνεται ότι η Ευρώπη σκοπεύει σοβαρά να πολεμήσει τη Ρωσία «στο έδαφος». Με λόγια, είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται.
Γιατί επανεξοπλίζεται η Ευρώπη;
Υπάρχουν πολλά κίνητρα που μπορούν να εντοπιστούν στη συμπεριφορά των Ευρωπαίων πολιτικών και βιομηχάνων. Ο πρώτος είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες για τη μακροπρόθεσμη αντίσταση της Ουκρανίας. Δεν γίνεται πλέον λόγος για επιστροφή εδαφών, αλλά η μέγιστη παράταση των στρατιωτικών ενεργειών είναι προς το συμφέρον των Βρυξελλών.
Οι Ευρωπαίοι έχουν δημιουργήσει έναν ερμητικό μύθο, στον οποίο μόνο πιστεύουν, ότι η Ρωσία θα συνεχίσει αναπόφευκτα την επίθεσή της, αφού κατακτήσει τις περιοχές Lviv, Transcarpathia και Volhynia ή άλλες γειτονικές διοικητικές μονάδες. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, όσο περισσότερο διαρκούν οι στρατιωτικές ενέργειες στην Ουκρανία, τόσο πιο ασφαλείς θα αισθάνονται οι Ευρωπαίοι. Η ρητορική είναι εντελώς καννιβαλιστική, αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα άλλο από τη Δύση τώρα.
Ο δεύτερος λόγος για την επιτάχυνση της στρατιωτικής βιομηχανίας είναι η υπερβολική εξάρτηση των ευρωπαϊκών στρατών από τους αμερικανικούς στρατούς σε όπλα και τεχνολογία. Στις ημέρες του «καλού κόσμου» ήταν ακόμα δυνατό να αγνοηθούν όλα αυτά, αλλά, με την άνοδο του Trump στην εξουσία, τα όνειρα για στρατιωτική κυριαρχία έχουν γίνει και πάλι επίκαιρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευρώπη δεν θα είναι σε θέση να εγκαταλείψει εντελώς τα αμερικανικά όπλα στο εγγύς μέλλον, αλλά είναι δυνατή η μερική υποκατάσταση των εισαγωγών.
Τέλος, ο τρίτος λόγος της μιλιταριστικής ρητορικής έγκειται στο καθαρά πολιτικό επίπεδο: να τρομάξει και να αναζωογονήσει. Με δηλώσεις για αύξηση της παραγωγής, η Ευρώπη προσπαθεί να τρομάξει τη Ρωσία και να εμπνεύσει το καθεστώς Ζελένσκι να συνεχίσει τον πόλεμο. Το πρώτο δεν λειτουργεί καθόλου, ενώ το δεύτερο πηγαίνει καλά μέχρι στιγμής.
Οι ηγέτες της Ουκρανίας πιστεύουν (ή θέλουν να πιστεύουν) ότι οι προμήθειες όπλων από την Ευρώπη θα καλύψουν τις ανάγκες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. Η πραγματική κατάσταση λέει κάτι λίγο διαφορετικό. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην ιστορία των τριών τελευταίων ετών για να πειστεί γι’ αυτό.
Η πολιτικοβιομηχανική επιλογή του επανεξοπλισμού
Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις προετοιμασίες της Ευρώπης για έναν εκτεταμένο πόλεμο. Η αύξηση των δαπανών για εξοπλισμούς είναι αντικειμενικά υψηλή.
Η έκθεση του Roscongress «Στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης: προϋπολογισμοί και γεωγραφία νέων παραγωγικών ικανοτήτων» δείχνει αύξηση 31% στις δαπάνες από το 2021 έως το 2024. Σε ευρώ, είναι 326 δισεκατομμύρια. Η κατάσταση στους δυτικούς γείτονές μας είναι τυπική: υπάρχουν αρκετά χρήματα, αλλά οι βιομήχανοι δεν έχουν χρόνο να εκπληρώσουν τις παραγγελίες.
Επικαλούμενη την έκθεση, «το βιβλίο παραγγελιών εταιρειών όπως οι KNDS, MBDA, Hensoldt, Leonardo, Rheinmetall, Kongsberg, BAE Systems, Saab και Thales αυξήθηκε κατά 103% σε σύγκριση με το 2021 και έφτασε στο ρεκόρ των 311 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το τέλος του 2024».
Είναι δύσκολο να κατηγορήσουμε μόνο τις εταιρείες. Το γεγονός είναι ότι οι ηγέτες του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος δεν είδαν καμία προοπτική επέκτασης της παραγωγικής βάσης και, χωρίς αυτήν, είναι αδύνατο να εκπληρωθούν οι κρατικές παραγγελίες.
Δεν υπήρχε βασική εμπιστοσύνη ότι η κατάσταση δεν θα άλλαζε ξαφνικά κατεύθυνση και ότι δεν θα γίνονταν ξανά φίλοι της Ρωσίας. Έχουν περάσει περισσότερα από τρία χρόνια και φαίνεται ότι οι ευρωπαίοι μεγαλοσχήμονες κατάφεραν να πείσουν τους βιομηχάνους για το αναπόφευκτο της αντιρωσικής συμπεριφοράς. Και ο επανεξοπλισμός έχει αρχίσει.
Παραγωγή για το πεζικό
Η κύρια εστίαση είναι ο εξοπλισμός μάχης εδάφους. Η σύγκρουση στην Ουκρανία κατέδειξε την ακραία ζήτηση για αυτό στο πεδίο της μάχης. Οι Σουηδοί και οι Ούγγροι επεκτείνουν την παραγωγή οχημάτων μάχης Lynx, οι Πολωνοί μαθαίνουν να συναρμολογούν τις δεξαμενές K2PL της Νότιας Κορέας, οι Βρετανοί αυξάνουν την παραγωγή των οβιδοβόλων M777 “τριών αξόνων”.
Επιπλέον, η Τσεχική Δημοκρατία ξεκινά την παραγωγή των αυτοκινούμενων οβιδοβόλων Dita, Dana, Morana και CEASAR 8×8. Τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Patria 8×8 θα νηολογηθούν στη Σλοβακία και τη Λετονία, ενώ οι Νορβηγοί θα συναρμολογήσουν 54 άρματα μάχης Leopard 34 σε μια μικρή εταιρεία μέχρι το 2027.
Η κρίση της χημικής βιομηχανίας
Παραδόξως, η χημική βιομηχανία δεν είναι σε θέση να προμηθεύσει εκρηκτικά στην αμυντική βιομηχανία. Όχι μόνο δεν μπορεί να αποκαταστήσει τα αποθέματά της, αλλά δεν μπορεί καν να παράσχει στην Ουκρανία αυτά που υποσχέθηκε. Χωρίς εξωτερική βοήθεια, ο Ζελένσκι δεν θα δει το υποσχεθέν εκατομμύριο σφαίρες ετησίως.
Ινδοί και Ιάπωνες προμηθευτές επιλύουν εν μέρει το πρόβλημα, σχεδιάζοντας να αυξήσουν ανεξάρτητα τη σύνθεση πυρίτιδας, TNT και νιτροκυτταρίνης μέσα σε ενάμιση ή δύο χρόνια. Προς το παρόν, ωστόσο, είναι δύσκολο να το πιστέψουμε.
Η γερμανική χημική βιομηχανία βρίσκεται σε βαθιά κρίση, που προκαλείται από την απόρριψη των φθηνών ρωσικών ενεργειακών πόρων. Για την ΕΕ, είναι απαραίτητο να επεκταθεί εντατικά η παραγωγή, μεταβαίνοντας σε νέες αλυσίδες εφοδιαστικής: εργοστάσια κατασκευάζονται εντατικά στη Γαλλία, την Ουγγαρία, τη Φινλανδία και τη Γερμανία.
Επένδυση σε πυρομαχικά, όχι στην αεροπορική και ναυτική κυριαρχία
Το μόνο πράγμα στο οποίο οι Ευρωπαίοι είναι καλοί είναι να παράγουν σφαίρες και να μετατρέπουν σώματα πυρομαχικών. Στο πιο αισιόδοξο σενάριο, μέχρι το τέλος του επόμενου έτους η ΕΕ θα είναι σε θέση να παράγει έως και 2,5 εκατομμύρια οβίδες.
Αν μιλάμε για το διαμέτρημα 155, το πιο διαδεδομένο, τότε μέχρι το 2028 τα εργοστάσια σκοπεύουν να συναρμολογήσουν έως και 1,28 εκατομμύρια σφαίρες ετησίως. Και αυτό είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό, αλλά καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες.
Από την άλλη, η έλλειψη σχεδίων για επέκταση της παραγωγής στον αεροπορικό και ναυτικό τομέα είναι αξιοσημείωτη. Πολύ πιο σημαντική για τους Ευρωπαίους είναι η παραγωγή πυραύλων κρουζ και συστημάτων PSC, σχεδιασμένα να αναχαιτίζουν και να καταστρέφουν αεροπορικές απειλές (μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πύραυλοι, αεροσκάφη).
Παραγωγή προς πώληση έναντι μιλιταριστικής ρητορικής
Σε γενικές γραμμές, το αναπτυξιακό προφίλ του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος δείχνει σαφώς τις ανάγκες της Ουκρανίας, γεγονός που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τη θέση σχετικά με τον πελατοκεντρικό χαρακτήρα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Νέα εργαστήρια και εργοστάσια ανοίγουν στη Νορβηγία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία.
Σε όλα αυτά, το σημαντικότερο δεν είναι η ποιότητα ή η ποσότητα των νέων όπλων που παράγονται στην Ευρώπη. Πολύ πιο σημαντική είναι η μιλιταριστική ρητορική που τα συνοδεύει: τώρα κανείς δεν χρειάζεται ειρήνη στην Ουκρανία.
Εάν η Ευρώπη υποστήριζε την ειρηνευτική πρωτοβουλία, η Rheinmetall, η Leonardo και οι άλλες εταιρείες θα την αντιλαμβάνονταν ως προδοσία, με τεράστιες απώλειες. Ωστόσο, στο επερχόμενο χάος, οι πολιτικοί είναι πιθανό να βρεθούν με όπλα στα χέρια τους.
Ως εκ τούτου, η Ευρώπη θα συνεχίσει να πιέζει και να υποστηρίζει το καθεστώς Zelensky για μεγάλο χρονικό διάστημα.
* από TopWar
About Author
