Ιούνιος 20, 2025 by Yves Smith
Οι ΗΠΑ φορολογούν τους φτωχότερους του κόσμου – και το μεταμφιέζουν ως ρύθμιση | γυμνός καπιταλισμός
Yves εδώ. Ο φόρος των εμβασμάτων από τις ΗΠΑ είναι μια ακόμη τιμωρητική πολιτική κατά των φτωχών, με την «τιμωρία των μεταναστών» ειδικότερα. Και αυτή η πολιτική δεν θα βλάψει μόνο τα άτομα, αλλά και τις χώρες όπου τα εμβάσματα αποτελούν σημαντικό μέρος του ΑΕΠ. όπως το Μεξικό (περίπου 4%) και το Ελ Σαλβαδόρ (24%, αν και δεν ξέρω αν σχεδόν όλοι ή απλώς οι περισσότεροι είναι από τις ΗΠΑ). Αυτή η κυβέρνηση χαίρεται σαδιστικά να κάνει τη ζωή πιο άθλια για τους μετανάστες, με το πρόσχημα να κάνει τις ΗΠΑ ένα λιγότερο ελκυστικό μέρος για να εισέλθουν και να προσπαθήσουν να παραμείνουν.
Από τον Richard Murphy, καθηγητή λογιστικής πρακτικής στη Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ και διευθυντή του Δικτύου Εταιρικής Λογοδοσίας. Αρχικά δημοσιεύθηκε στο Funding the Future.
Οι Financial Times ανέφεραν αυτή την εβδομάδα ότι το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ πρότεινε νέους κανόνες που θα μπορούσαν να κάνουν την αποστολή χρημάτων στην πατρίδα πολύ πιο δύσκολη και πιο ακριβή για εκατομμύρια μετανάστες, κάτι που είναι πιθανό να πλήξει περισσότερο μερικές από τις φτωχότερες κοινότητες του κόσμου.
Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σαν μία τεχνική αλλαγή στους δημοσιονομικούς κανονισμούς, αλλά στην πραγματικότητα, είναι μια απόφαση με ευρείες συνέπειες, είτε κοινωνικές, οικονομικές ή πολιτικές. Όταν ασχολούμουν κυρίως με θέματα φορολογικής δικαιοσύνης και ανάπτυξης, αυτό ήταν ένα μείζον θέμα ανησυχίας, και φαίνεται ότι τα πράγματα απλώς χειροτερεύουν.
Πρώτον, αυτό που προτείνεται είναι μια σημαντική αύξηση των απαιτήσεων υποβολής εκθέσεων για διεθνείς μεταφορές χρημάτων χαμηλής αξίας, οι οποίες είναι ακριβώς το είδος των πληρωμών που χρησιμοποιούν οι μετανάστες εργαζόμενοι στις ΗΠΑ για να στείλουν χρήματα στις οικογένειές τους σε χώρες χαμηλού εισοδήματος. Αυτοί οι νέοι κανόνες λέγεται ότι έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση της ασφάλειας και την αντιμετώπιση του οικονομικού εγκλήματος, αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία ότι τα εμβάσματα αυτού του είδους αποτελούν σημαντικό δίαυλο για οποιαδήποτε μορφή παράνομης δραστηριότητας. Αυτό που είναι πολύ πιο πιθανό είναι ότι αυτές οι προτάσεις θα δημιουργήσουν διοικητικά εμπόδια και θα αυξήσουν το κόστος των μεταναστών στις ΗΠΑ που στέλνουν χρήματα στις οικογένειές τους στους τόπους από όπου προέρχονται. Είναι δύσκολο να το δούμε αυτό ως κάτι άλλο εκτός από μια άλλη επίθεση εναντίον των μεταναστών από την κυβέρνηση Τραμπ.
Δεύτερον, αυτό ισοδυναμεί με αυτό που είναι, στην πραγματικότητα, ένας έμμεσος φόρος για εκείνους στις ΗΠΑ που είναι λιγότερο σε θέση να τον αντέξουν οικονομικά. Τα ποσά αυτά δεν αποτελούν μέρος κερδοσκοπικών ροών κεφαλαίων. Δεν αποστέλλονται για να αποφύγουν τη φορολογία. Πρόκειται για πληρωμές που πραγματοποιούνται από εργαζόμενους από φορολογημένο εισόδημα για να βοηθήσουν τους συγγενείς να καλύψουν βασικές ανάγκες όπως η στέγαση, η τροφή, η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη. Κάνοντας αυτές τις συναλλαγές πιο ακριβές ή περίπλοκες, οι ΗΠΑ επιβάλλουν σκόπιμα πρόσθετο κόστος στους μετανάστες που επιδιώκουν να στηρίξουν τις οικογένειές τους.
Τρίτον, ο αντίκτυπος αυτής της αλλαγής δεν θα περιοριστεί στα άτομα που επηρεάζονται άμεσα. Σε πολλές χώρες, τα εμβάσματα αποτελούν σημαντικό μέρος του εθνικού εισοδήματος. Σε ορισμένες, υπερβαίνουν τις άμεσες ξένες επενδύσεις ή την επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια. Η διατάραξη αυτών των ροών ενέχει τον κίνδυνο οικονομικών συνεπειών που υπερβαίνουν κατά πολύ τα άμεσα εμπλεκόμενα νοικοκυριά. Είναι, στην πραγματικότητα, μια πολιτική που θα μπορούσε να μειώσει την ανθεκτικότητα ολόκληρων οικονομιών στον Παγκόσμιο Νότο.
Τέταρτον, το ευρύτερο μήνυμα που στέλνει αυτό είναι ανησυχητικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούν εδώ και καιρό την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων. Αλλά αυτή η πολιτική σηματοδοτεί ότι αυτή η ελευθερία είναι υπό όρους και ότι μπορεί να αποσυρθεί όταν το εμπλεκόμενο κεφάλαιο είτε ρέει σε μικρές ποσότητες, είτε προς το συμφέρον των φτωχότερων κοινοτήτων και όχι των πλουσιότερων. Αυτή η κίνηση, λοιπόν, ενισχύει την παγκόσμια ανισορροπία στην οικονομική ισχύ με τον πιο κραυγαλέο τρόπο.
Πέμπτον, οι προτεινόμενοι κανόνες ενδέχεται να δημιουργήσουν προηγούμενο. Άλλες χώρες μπορεί να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Αυτό που θα μπορούσε να προκύψει είναι ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα δύο ταχυτήτων – ένα σύστημα όπου μεγάλοι, πλούσιοι παράγοντες συνεχίζουν να μεταφέρουν χρήματα εύκολα και διακριτικά, ενώ οι μικρής κλίμακας οικονομικές σχέσεις μεταξύ ατόμων και οικογενειών πέρα από τα σύνορα γίνονται όλο και πιο δύσκολες.
Αυτό καθιστά σαφές ότι:
Δεν πρόκειται απλώς για μια τεχνική ρυθμιστική αλλαγή. Είναι προφανώς μια πολύ πολιτική απόφαση με σαφείς διανεμητικές συνέπειες που στοχεύουν στους μετανάστες από τις φτωχότερες χώρες, των οποίων οι ζωές έχουν ήδη γίνει δυστυχείς υπό τον Τραμπ.
Το βάρος της πολιτικής θα πέσει σε μερικούς από τους φτωχότερους ανθρώπους στις ΗΠΑ, ενώ θα προσφέρει ελάχιστη ή καθόλου απόδοση όσον αφορά τη βελτίωση της οικονομικής εποπτείας.
Η λογική της πολιτικής είναι ασυμβίβαστη με ένα δίκαιο και χωρίς αποκλεισμούς διεθνές οικονομικό σύστημα.
Σε αυτή την περίπτωση, τι πρέπει να γίνει;
Πρώτον, πρέπει να υπάρξει σαφής διεθνής απάντηση. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΕ, ειδικότερα, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες να αμφισβητήσουν και να αμφισβητήσουν αυτή την προσέγγιση μέσω διπλωματικών διαύλων και οικονομικών φόρουμ.
Δεύτερον, οι αναπτυξιακές οργανώσεις, οι ΜΚΟ και οι ομάδες υπεράσπισης των μεταναστών θα πρέπει να καταστήσουν σαφείς τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής. Η κατανόηση του θέματος από το κοινό είναι ζωτικής σημασίας, διότι είναι βαθιά επιβλαβής για την ευημερία εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και μπορεί μόνο να αυξήσει τις κακουχίες και, συνεπώς, τις μεταναστευτικές ροές. Είναι καλύτερα οι πόροι να μετακινούνται εύκολα, παρά οι άνθρωποι, με όλο το άγχος που προκύπτει από αυτό, ιδίως για εκείνους που αναγκάζονται να το πράξουν.
Τρίτον, υπάρχει ανάγκη να ασκηθεί πίεση για διεθνή χρηματοπιστωτικά πρότυπα που προστατεύουν, αντί να τιμωρούν, τις νόμιμες χρηματοοικονομικές ροές χαμηλής αξίας. Τα εμβάσματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως απαραίτητα και όχι ως κίνδυνος.
Για να είναι νόμιμα τα χρηματοπιστωτικά συστήματα, πρέπει να εξυπηρετούν όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο τους πλουσιότερους. Αυτό περιλαμβάνει εκείνους των οποίων η συνεισφορά δεν μετριέται σε ισχύ στην αγορά, αλλά στην ήσυχη, καθημερινή πράξη της αποστολής χρημάτων πίσω στα σπίτια τους, ώστε οι οικογένειές τους να έχουν μια καλύτερη ζωή.
About Author
