Αναδημοσίευση από Counterfire 23/12/2024 του Chris Bambery
Το Reform UK (Μεταρρυθμιστικό Κόμμα) όχι μόνο ξεπερνά τους Εργατικούς στα δεξιά, αλλά δείχνει σημάδια ότι μπορεί να το κάνει και στα αριστερά. Χρειαζόμαστε μια πραγματική αριστερή αντεπίθεση, υποστηρίζει ο Chris Bambery
Καθώς πλησιάζουμε στο 2025, η βρετανική πολιτική βρίσκεται σε αχαρτογράφητα νερά.
Πρώτον, μόλις πέντε μήνες μετά την κατάκτηση μιας συντριπτικής πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο, (Σημ. Συν. Τα ‘παράξενα’ του εκλογικού συστήματος! Με λιγότερους ψήφους από τις εκλογές του 2019 με ηγέτη τον αριστερό Κόρμπυν όπου το κόμμα υπέστη μια συντριπτική ήττα!) το κόμμα του Sir Keir Starmer συγκεντρώνει τώρα μόλις 26,6% κατά μέσο όρο στις δημοσκοπήσεις, ενώ τον περασμένο Ιανουάριο, το ποσοστό του ήταν 44%. Πρόκειται για μια πτώση 17,6%, τη μεγαλύτερη κατάρρευση της υποστήριξης κατά τη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους που έχει καταγραφεί ποτέ σε δημοσκοπήσεις σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο. Προηγούμενες κυβερνήσεις των Εργατικών έχουν δει την υποστήριξή τους να πέφτει απότομα, αλλά στη μέση της θητείας τους, όχι στην αρχή. Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο.
Δεύτερον, η Βρετανία βρίσκεται τώρα στην ίδια θέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, έχοντας ένα ακροδεξιό κόμμα, το Reform UK, το οποίο επιτίθεται τόσο στους Εργατικούς όσο και στους Συντηρητικούς ως “εσωτερικοί”, μέρος μιας φιλο-παγκοσμιοποιητικής ελίτ που επιτρέπει στη χώρα να κατακλυστεί από μετανάστες. Αυτοί απλώς τυχαίνει να είναι μουσουλμάνοι.
Το έτος 2024 είδαμε κάτι άλλο που κανείς μας δεν είδε: τα ρατσιστικά πογκρόμ που έλαβαν χώρα με στόχο ξενοδοχεία όπου διέμεναν μετανάστες και τζαμιά. Αυτά έλαβαν χώρα σε περιοχές όπου το Reform UK είχε έρθει δεύτερο πίσω από τους Εργατικούς εβδομάδες πριν από τις γενικές εκλογές του Ιουλίου 2024.
Η επιτυχία του Reform UK σε εκείνες τις εκλογές ήταν παρά το γεγονός ότι κέρδισε μόνο πέντε έδρες, λόγω του συστήματος της εκλογικής αναμέτρησης- πήρε το 14,3% των ψήφων. Το Reform ήρθε δεύτερο σε 98 εκλογικές περιφέρειες. Σε 89 από αυτές τις περιπτώσεις, ήταν δεύτερο μετά τους Εργατικούς- 60 από αυτές ήταν στη βόρεια Αγγλία και 13 στην Ουαλία.
Το Reform UK έχει κερδίσει μια σειρά από έδρες σε δημοτικά συμβούλια σε επαναληπτικές εκλογές μετά τις γενικές εκλογές του Ιουλίου: από τους Εργατικούς στο St Helens, το Blackpool και το Dudley και από τους Συντηρητικούς στο Swale, το Kent και το Essex. Μια αναπληρωματική κοινοβουλευτική εκλογή θα διεξαχθεί στο Runcorn και το Helsby, το οποίο οι Εργατικοί κέρδισαν άνετα τον Ιούλιο, με το Reform UK να είναι μακράν δεύτερo. Ο Φάρατζ και οι συν αυτώ πρέπει να φαντάζονται τις πιθανότητές τους, ωστόσο, καθώς οι ψηφοφόροι έχουν την ευκαιρία να τιμωρήσουν τους Στάρμερ και Ριβς.
Αξιωματούχος των Εργατικών στην Ουαλία δήλωσε ότι εκτιμούν ότι το Reform UK έχει καλές πιθανότητες να κερδίσει τουλάχιστον ένα μέλος σε δεκατέσσερις από τις δεκαέξι πολυμελείς περιφέρειες του περιφερειακού κοινοβουλίου στις εκλογές του 2026 στη Senedd. (Σημ. Συν. Το κοινοβούλιο της Ουαλίας)
Αναφορές από το εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος δείχνουν μια αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με το πόσο καλά δημοσκοπικά είναι το Reform UK και τον αριθμό των εδρών στα δημοτικά συμβούλια που κερδίζει στις επαναληπτικές εκλογές. Ωστόσο, δεν υπάρχει σαφής στρατηγική για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης.
Ο κατευνασμός του Reform UK από τους Εργατικούς
Ο Guardian επικαλέστηκε “μια σημαίνουσα προσωπικότητα” που είπε: “Δεν μπορείς πραγματικά να αγωνιστείς εναντίον ενός κόμματος που έχει πέντε βουλευτές και μπορεί να λέει ό,τι θέλει – πρέπει να επικεντρωθείς στο να φέρεις αποτελέσματα για τους ανθρώπους, Αν είμαστε σε θέση να φέρουμε αποτελέσματα, θα έχουμε ένα πραγματικά καλό επιχείρημα και μια πλατφόρμα για να σταθούμε στις επόμενες εκλογές”.
Αυτή η “σημαίνουσα προσωπικότητα” συνέχισε λέγοντας ότι το “μήνυμα του Reform UK είναι ότι οι Συντηρητικοί και οι Εργατικοί είναι ακριβώς το ίδιο, ότι το κατεστημένο έχει αποτύχει και ότι πρέπει να κάνετε κάτι διαφορετικό. Αλλά αν μπορούμε να δείξουμε ότι η χώρα βελτιώνεται, ότι γινόμαστε καλύτεροι- αυτός μοιάζει ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσουμε ένα τρίτο κόμμα – αντί να εμπλακούμε σε μια διαμάχη απευθείας με τον Nigel Farage”.
Φανταστείτε να είστε μια γυναίκα Waspi (Σημ. Συν. Waspi γυναίκες είναι μια οργάνωση γυναικών που γεννήθηκαν την δεκαετία του 1950 των οποίων αυξήθηκε το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης χωρίς έγκαιρη ενημέρωση. Δικαιώθηκαν από τους θεσμούς του κράτους, δικαστήρια κλπ. αλλά και παρά τις υποσχέσεις των Εργατικών, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, τώρα που είναι κυβέρνηση αρνούνται να αποζημιώσουν) ή ένας συνταξιούχος που κάθεται τρέμοντας στο κρύο (Σημ. Συν. μια από τις πρώτες εξαγγελίες των Εργατικών ήταν να σταματήσει να πληρώνει το επίδομα θέρμανσης που έπαιρναν όλοι οι συνταξιούχοι) και διαβάζει αυτό. To Reform UK υποστήριξε τον Starmer για τη μη πληρωμή των γυναικών Waspi, αλλά λίγοι το πρόσεξαν.
Πράγματι, μια δημοσκόπηση σε σχεδόν 11.000 της WASPI γυναίκες δείχνει ότι η υποστήριξη για το Reform UK έχει εκτοξευθεί στο 24%, ενώ η υποστήριξη για τους Συντηρητικούς ανέρχεται στο 13% και ένα μόλις 7% υποστηρίζει τους Εργατικούς. Αυτό αντανακλά την ικανότητα της Reform UK να επωφεληθεί από την επίθεση τόσο στους Εργατικούς όσο και στους Συντηρητικούς ως μέρος του “κατεστημένου”. Η σπασμωδική αντίδραση του Starmer και των συνεργατών του είναι να κατευνάσουν το Reform UK αντί να τους αντιμετωπίσουν.
Το Politico αναφέρθηκε σε μια ιδιωτική συνάντηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, όπου ο υπουργός Brexit του Starmer, Nick Thomas-Symonds, ρωτήθηκε από μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το γιατί η προτεινόμενη επαναπροσέγγιση της κυβέρνησής του με την ΕΕ φαινόταν σχετικά δειλή: “Σύμφωνα με έναν αξιωματούχο της ΕΕ που ήταν παρών στις πρόσφατες συνομιλίες, ο Thomas-Symonds είπε στους ευρωβουλευτές ότι θα ήθελε να κάνει περισσότερα – αλλά ότι το νεόκοπο, ευρωφοβικό Reform UK κόμμα του Nigel Farage ήρθε δεύτερο μετά τους Εργατικούς σε 89 εκλογικές περιφέρειες στις εκλογές, καθιστώντας έναν στενότερο εναγκαλισμό με την ΕΕ πολιτικά προβληματικό. ‘Ήταν απολογητικός – είπε ότι ήθελε να προχωρήσει περισσότερο’, δήλωσε στο Politico ο παριστάμενος αξιωματούχος της ΕΕ. Φαινομενικά αδιάφορος, ο αξιωματούχος πρόσθεσε: “Δεν καταλαβαίνω να φοβάσαι την ίδια σου τη σκιά κατά τους πρώτους έξι μήνες της πενταετούς θητείας σου””.
Το Politicshome αναφέρει ότι οι βουλευτές των Εργατικών που ανήκουν στην ομάδα Red Wall Caucus – που εκπροσωπεί έδρες που τάσσονται υπέρ του Brexit στη βόρεια Αγγλία – θέλουν μια πιο σκληρή γραμμή για τη μετανάστευση από την κυβέρνηση: “Ένας αριθμός βουλευτών των Εργατικών θέλουν ο πρωθυπουργός Keir Starmer να καταστήσει τη μείωση της μετανάστευσης ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής στρατηγικής του το 2025, καθώς το κόμμα προετοιμάζεται για την αυξανόμενη εκλογική απειλή του Reform UK του Nigel Farage. “Αν δεν μειώσουμε τη μετανάστευση, είμαστε εξουθενωμένοι”, δήλωσε ένας βουλευτής των Εργατικών στο PoliticsHome.
Η έκθεση συνεχίζει να αναφέρει τον Jonathan Hinder, βουλευτή των Εργατικών για το Pendle και το Clitheroe, και μέλος της ομάδας Red Wall Caucus , ο οποίος δήλωσε ότι πιστεύει ότι ο Starmer ήταν στο “σωστό μέρος” για τη μετανάστευση και ήθελε το κόμμα να είναι “υπερήφανο” για τα επιτεύγματά του: “Το κύριο πράγμα που θα έλεγα εγώ και άλλοι άνθρωποι που ανήκουν στην ομάδα του Κόκκινου Τείχους, είναι να μιλήσουμε για το τι κάνουμε σε αυτό το θέμα λίγο περισσότερο και να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Μην ανησυχείτε για το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι θα αναστατωθούν γι’ αυτό. Η Κυβέρνηση έχει κάνει σπουδαία δουλειά όσον αφορά τις απελάσεις τους πρώτους μήνες”.
Καμία προσπάθεια αντιμετώπισης της ταξιαρχίας “στείλτε πίσω τις βάρκες”. Καμία αναγνώριση ότι η Reform UK, και ο Τόμι Ρόμπινσον στα δεξιά της, θα είναι πάντα πιο σκληροί στη μετανάστευση από τους Εργατικούς, όσους και αν απελαύνουν. Καμία προσπάθεια, φυσικά, να αντιμετωπιστεί ο ρατσισμός που διέπει όλη αυτή την αφήγηση, επειδή αυτοί οι Εργατικοί βουλευτές και υπουργοί τον αποδέχονται.
Εκμετάλλευση του χώρου στα αριστερά των
Αλλά το Reform UK είναι επίσης σε θέση να τοποθετηθεί στα αριστερά των Εργατικών – όχι δύσκολο – σε ορισμένα θέματα. Στην εφημερίδα The Sunday Times, ο Patrick Maguire έκανε μια ενδιαφέρουσα αναφορά σχετικά με τον Richard Tice, βουλευτή του Reform UK για τη Βοστώνη και το Skegness: “Δώστε προσοχή σε αυτά που λέει ο αναπληρωτής και εκπρόσωπος του Farage για τα οικονομικά και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα κοντινό μέλλον στο οποίο το Reform θα υπερφαλαγγίζει τους Εργατικούς τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά… Τους τελευταίους μήνες ο Tice έχει πει δύο πράγματα που δεν έχουν πει οι υπουργοί των Εργατικών. Το πρώτο: σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κλείσει το εργοστάσιο της British Steel στο Σκάνθορπ που αγωνίζεται. Οι Κινέζοι ιδιοκτήτες του βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τον Τζόναθαν Ρέινολντς, τον υπουργό Επιχειρήσεων, για το πόσα κρατικά και ιδιωτικά χρήματα θα πρέπει να διατεθούν για τη διάσωσή του. Αν και ανοικτός στην εθνικοποίηση ως έσχατη λύση, ο Reynolds θεωρεί την κρατική ιδιοκτησία ως “τη λιγότερο ελκυστική επιλογή”. Ο Tice, από την άλλη πλευρά, δεν κρύβει το επιχείρημά του ότι η τοποθεσία είναι στρατηγικής σημασίας για τη βρετανική οικονομία και θα έπρεπε να βρίσκεται σε δημόσια χέρια, αν το ξένο κεφάλαιο δεν είναι πρόθυμο να πληρώσει το λογαριασμό”.
Στη συνέχεια, υπάρχει η Thames Water. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, οι Εργατικοί τόνισαν ότι δεν είχαν την πρόθεση να πάρουν ούτε αυτό στην ιδιοκτησία του δημοσίου. Σε αυτό, τουλάχιστον, τήρησαν το λόγο τους… Ο Tice υποστήριξε την περασμένη εβδομάδα ότι το Thames Water πρέπει να “βγει από τη μιζέρια του”, να αφεθεί να χρεοκοπήσει και να πωληθεί στους φορολογούμενους για 1 λίρα. Η εναλλακτική λύση, λέει, είναι ένα σενάριο στο οποίο οι χρηματιστές του City – αυτός ο πρώην διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων ξέρει τι λέει – “κλέβουν τους καταναλωτές ακόμη περισσότερο” με ουρανοκατέβατα επιτόκια που πληρώνονται, στο τέλος, από τα ταλαιπωρημένα νοικοκυριά. Αυτή η παρέμβαση προκάλεσε ανατριχίλα σε ό,τι έχει απομείνει από τη μαλακή αριστερά μέσα και γύρω από το υπουργικό συμβούλιο. Ένας από τους δικούς τους περιγράφει δυσοίωνα τo Reform UK ως “αποκτώντας οικονομική συνείδηση”.
Υπάρχουν σαφείς απόηχοι της ατζέντας του Ντόναλντ Τραμπ “Make America Great” εδώ, με την υπόσχεσή του να φέρει πίσω καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας στη μεταποιητική βιομηχανία στη ζώνη της σκουριάς. Ο ρατσισμός της Reform UK είναι επίσης διατυπωμένος με “οικείους” τρόπους για να προκαλέσει τη νοσταλγία των απλών ανθρώπων για καλύτερες εποχές.
Βαθμονομημένος ρατσισμός
Έτσι, τον Σεπτέμβριο, ο Φάρατζ έδωσε συνέντευξη στο GB News υποστηρίζοντας ότι περιοχές της χώρας είναι “αγνώριστες ως Αγγλία”, αλλά προσεκτικά το διατύπωσε μακριά από την πιο παραδοσιακή ρατσιστική γλώσσα: “Με ανησυχεί πολύ το γεγονός ότι έχουμε ολόκληρες περιοχές των πόλεων μας που είναι αγνώριστες ως Αγγλία, αλλά δεν είναι αγνώριστες ως Αγγλία λόγω του χρώματος του δέρματος. Είναι μη αναγνωρίσιμες λόγω της κουλτούρας”.
Ο Φάρατζ πρόσθεσε: “Κοιτάξτε τις πόλεις μας τώρα, οι άνθρωποι συχνά δεν γνωρίζουν καν τα ονόματα των γειτόνων τους. Είναι η διάσπαση των κοινοτήτων, γι’ αυτό και στην προεκλογική εκστρατεία είπα: “Οικογένεια, κοινότητα, πατρίδα”. Εδώ παίζει με την ιδέα ότι παλαιότερα ζούσαμε σε στενές, πολιτισμικά ενωμένες κοινότητες – δεν είναι η πραγματικότητα – αλλά αυτές έχουν καταστραφεί από τη μαζική μετανάστευση. Δεν αναφέρει ότι καταστράφηκαν από τη θατσερική επίθεση στις θέσεις εργασίας, τις κοινότητες και τα συνδικάτα μας τη δεκαετία του 1980 και από τις δεκαετίες του νεοφιλελευθερισμού, τόσο υπό τους Συντηρητικούς όσο και υπό τους Εργατικούς, που ακολούθησαν.
Έτσι, καθώς πλησιάζουμε στο 2025, η κατάρρευση της υποστήριξης των Εργατικών και η αύξηση της υποστήριξης της Reform UK είναι ένας επικίνδυνος συνδυασμός, διότι απειλεί να ωθήσει ολόκληρη την πολιτική ατζέντα, ωφελώντας τόσο τη Reform UK όσο και τις διάφορες φασιστικές και ακροδεξιές ομάδες που συμμετείχαν στα πογκρόμ του Αυγούστου. Το να ελπίζουμε απλώς ότι οι Εργατικοί θα τα καταφέρουν, και να συνεχίσουμε να κάνουμε εκστρατεία γι’ αυτούς, δεν είναι καμία απολύτως απάντηση.
Η μαζική εκστρατεία κατά του ρατσισμού, όποτε αυτός εμφανίζεται, και κατά της ακροδεξιάς, όταν αυτή βγαίνει στους δρόμους, είναι ζωτικής σημασίας. Αλλά πρέπει επίσης να βγούμε στις πόρτες για να υποστηρίξουμε τους αριστερούς υποψηφίους. Η οικοδόμηση μιας ενωμένης αριστερής εκλογικής πρόκλησης δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά είναι ζωτικής σημασίας και πρέπει να οικοδομηθεί.
About Author
