Αναδημοσίευση από Redlineagrinio
Από την περίπτωση της Λατινικής Αμερικής η ευρωπαϊκή Αριστερά έχει πολλά να διδαχτεί, να μελετήσει, να συνθέσει, έξω από λογικές μιμητισμού και αντιγραφής. Οσο ένα μέρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς παραμένει ΝΑΤΟϊκό, «ημι-νεοφιλελεύθερο», συστημικό, φοβικό, ξεκομμένο από τις λαϊκές τάξεις, θα συνεχίζει να χαρίζει έδαφος στον ανερχόμενο νεοναζισμό και την Ακροδεξιά, πολιτική εφεδρεία του καπιταλισμού.
Αναμφίβολα, στο Εκουαδόρ έλαβε χώρα μια ηχηρή πολιτική έκπληξη στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών με νικήτρια τη Λουίσα Γκονσάλες, προεδρική υποψήφια του κόμματος Δημοκρατική Επανάσταση των Πολιτών που είχε ιδρύσει ο πρώην πρόεδρος της χώρας Ραφαέλ Κορέα.
Κώστας Ησυχος*
Εν μέσω της προεκλογικής περιόδου δολοφονήθηκε ο κεντρώος υποψήφιος Φερνάντο Βιγιαβισένσιο από τις οργανωμένες και ανερχόμενες ομάδες του ναρκεμπορίου και της εγχώριας τρομοκρατίας. Επίσης, έχουν δολοφονηθεί δεκάδες ακτιβιστές για την προστασία του οικοσυστήματος ενάντια σε πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες που καταστρέφουν τον Αμαζόνιο, καθώς και εκατοντάδες άνθρωποι της αυτοδιοίκησης και της συνδικαλιστικής δράσης. Το πρωτοφανές κύμα βίας που έχει συνταράξει τα τελευταία χρόνια τη χώρα δεν τρομοκράτησε τελικά τους ψηφοφόρους της Αριστεράς μέσα σε μια πολύ δύσκολη και σύνθετη προεκλογική «νεο-συντηρητική» συγκυρία που στην εκκίνηση της προεκλογικής εκστρατείας έδινε δημοσκοπικά μόνο 7% στη Λουίσα Γκονσάλες.
Πλαταίνει το προοδευτικό, αριστερό και αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο στη Λατινική Αμερική, Κεντρική Αμερική και Καραϊβική.
Οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι του Εκουαδόρ, ο απερχόμενος «τραμπιστής» τραπεζίτης Γκιγέρμο Λάσο και ο Λένιν Μορένο, ο μοιραίος «διάδοχος» του Ραφαέλ Κορέα, που αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του έδωσε «γην και ύδωρ» και συνθηκολόγησε με την εγχώρια ολιγαρχία και την Ουάσινγκτον, αφήνουν τελικά την «εξουσία» αφού η διαφθορά, η βία και η ακραία φτώχεια έδωσαν στην Αριστερά έδαφος για την προγραμματική και κινηματική ανασυγκρότησή της, φέρνοντας τη νίκη της στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Οι λόγοι που ανάγκασαν τον Ραφαέλ Κορέα να αυτοεξοριστεί δεν υπάρχουν πια αφού σήμερα παίζει καταλυτικό ρόλο ως ο κορυφαίος σύμβουλος της Λουίσα Γκονσάλες. Σήμερα, έχουμε επίσης τον Λούλα της Βραζιλίας, τον Ομπραδόρ του Μεξικού, τον Αρσε της Βολιβίας, τον νέο εκλεγμένο προοδευτικό πρόεδρο της Γουατεμάλας Αρέβαλο, την αριστερή πρόεδρο της Ονδούρας Σιομάρα Κάστρο, μαζί και τις επαναστατικές κυβερνήσεις της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας που συνεχίζουν να δέχονται έναν ανελέητο οικονομικό, μιντιακό, παράνομο πόλεμο πολλαπλών κυρώσεων από την «αυτοκρατορία».
Οι εσωτερικές δυσκολίες και οι πιθανότητες «θεσμικών πραξικοπημάτων» εδώ και αρκετά χρόνια έχουν αντικαταστήσει τις σκληρές στρατιωτικές δικτατορίες της πολύπαθης ηπείρου και τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη στη Χιλή κατά του σοσιαλδημοκράτη προέδρου Γκαμπριέλ Μπόριτς και του προοδευτικού Γουστάβο Πέτρο στην Κολομβία. Τα κοινοβουλευτικά και τα συνταγματικά «πραξικοπήματα» διασφαλίζουν τη συνέχιση τις επικυριαρχίας της Ουάσινγκτον χωρίς να χρειάζεται πλέον ο «πινοτσετισμός», δηλαδή η αντίδραση να βγαίνει από τους στρατώνες…
Το κάλεσμα του Γουστάβο Πέτρο στον λαό της Κολομβίας να υπερασπιστεί τις πολιτικές και κοινωνικές νίκες, αλλά και σοσιαλιστικές κατακτήσεις του μέλλοντος δείχνει τις τεράστιες αντιφάσεις, τους κινδύνους, τις προκλήσεις και τις λαϊκές νίκες που ενδεχόμενα βρίσκονται στο κατώφλι των πολιτικών εξελίξεων σήμερα… Αντίθετα, στη Χιλή, μετά την τελευταία εκλογική νίκη για τη μη αλλαγή του Συντάγματος από τις αντιδραστικές, συντριπτικές και «πινοτσετικές» δυνάμεις βρίσκουν τον Μπόριτς στριμωγμένο στη γωνία.
Η νομοθετική εξουσία, ο στρατός, τα σώματα ασφαλείας, το πολιτικό σύστημα εν γένει, οι πανίσχυροι μιντιακοί όμιλοι της ολιγαρχίας δεν χαρίζονται αφού η πολιτική εξουσία δεν έχει εκχωρηθεί, παρότι είχαμε εκλογικές επιτυχίες των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων στην περίπτωση της Χιλής και της Κολομβίας.
Στο Περού, η στρατιωτική δικτατορία είναι γεγονός με μια «ελεγχόμενη» από την ηγεσία του στρατού, τη Mίνα Mπολουάρτε που εκτόπισε παράτυπα τον προοδευτικό νεοεκλεγμένο πρόεδρο Πέδρο Καστίγιο, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στη φυλακή. Το σημερινό Περού (γεωπολιτικό προπύργιο της Ουάσινγκτον) τελευταία έχει ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης τόσο με το Εκουαδόρ, αλλά και την Κολομβία.
Τραγικός πολιτικός σεισμός βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αργεντινή, με την Ακροδεξιά του υπερνεοφιλελεύθερου Χαβιέρ Μιλέι, ο οποίος έχει αναδειχτεί ως ο μαζικότερος σε ψήφους αρχηγός κόμματος στις τελευταίες προκριματικές εκλογές ενόψει των προεδρικών εκλογών τον Οκτώβρη.
Τέλος, η ενωτική σε πνεύμα και πράξη Αριστερά μέσα από τις διαφορετικές της εκδοχές στη Λατινική Αμερική (αντιιμπεριαλιστική Σοσιαλδημοκρατία, επαναστατική Αριστερά, προοδευτικά μπλοκ εξουσίας, κ.λπ.) βρίσκει τον τρόπο να έχει κοινό βηματισμό μέσα από τις ενωτικές διηπειρωτικές της διεκδικήσεις και συνεχίζει να κερδίζει έδαφος παρά τα σοβαρά εμπόδια που συναντά (θεσμικά, κοινωνικο-οικονομικά, γεωπολιτικά).
Από την περίπτωση της Λατινικής Αμερικής η ευρωπαϊκή Αριστερά έχει πολλά να διδαχτεί, να μελετήσει, να συνθέσει, έξω από λογικές μιμητισμού και αντιγραφής. Οσο ένα μέρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς παραμένει ΝΑΤΟϊκό, «ημι-νεοφιλελεύθερο», συστημικό, φοβικό, ξεκομμένο από τις λαϊκές τάξεις, θα συνεχίζει να χαρίζει έδαφος στον ανερχόμενο νεοναζισμό και την Ακροδεξιά, πολιτική εφεδρεία του καπιταλισμού. Τα παραδείγματα γνωστά και πάμπολλα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η νέα ήπειρος τολμά, οραματίζεται, επαναστατεί, πέφτει και ξανασηκώνεται, οικοδομεί αντισυστημικά κινήματα, έχει Ιστορία, παρόν και μέλλον και διδάσκει μια γερασμένη ήπειρο που ξαναβρίσκεται στα σταυροδρόμια της Βαϊμάρης με νέες εκδοχές.
Γνωστό το ρητό του Τσε: «Όπου υπάρχει μια κοινωνική ανάγκη γεννιέται ένα δικαίωμα», μπορεί να ενώσει ηπείρους και λαούς ακόμη και σήμερα.
* Ο Κώστας Ησυχος διετέλεσε βουλευτής και αναπλ. υπουργός Εθνικής Αμυνας στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα είναι μέλος της Π.Γ. της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ-ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
About Author
