Του Jeffrey Sachs, αναδημοσίευση από LAProgressive.com
Οι Αμερικανοί πρέπει επειγόντως να γνωρίζουν την πραγματική ιστορία του πολέμου στην Ουκρανία και τις τρέχουσες προοπτικές του. Εδώ είναι.
Ο αμερικανικός λαός πρέπει επειγόντως να μάθει την πραγματική ιστορία του πολέμου στην Ουκρανία και τις τρέχουσες προοπτικές του. Δυστυχώς, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης -οι New York Times, η Wall Street Journal, η Washington Post, το MSNBC και το CNN- έχουν γίνει απλά φερέφωνα της κυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας τα ψέματα του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden και αποκρύπτοντας την ιστορία από το κοινό.
Ο Μπάιντεν υποτιμά και πάλι τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, κατηγορώντας τον αυτή τη φορά για “άνανδρο πόθο για γη και εξουσία”, αφού είχε δηλώσει πέρυσι ότι “Για όνομα του Θεού, αυτός ο άνθρωπος [ο Πούτιν] δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία”. Ωστόσο, ο Μπάιντεν είναι αυτός που παγιδεύει την Ουκρανία σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος, συνεχίζοντας να πιέζει ΝΑΤΟ διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Φοβάται να πει την αλήθεια στον αμερικανικό και τον ουκρανικό λαό, απορρίπτοντας τη διπλωματία και επιλέγοντας αντ’ αυτού τον αέναο πόλεμο.
Η επέκταση του NATO στην Ουκρανία, την οποία ο Μπάιντεν προωθεί εδώ και καιρό, είναι ένα αμερικανικό κόλπο που έχει αποτύχει. Οι νεοσυντηρητικοί, συμπεριλαμβανομένου του Μπάιντεν, πίστευαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και μετά ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία (και τη Γεωργία) παρά την έντονη και μακροχρόνια αντίθεση της Ρωσίας. Δεν πίστευαν ότι ο Πούτιν θα πήγαινε πραγματικά σε πόλεμο για την επέκταση του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, για τη Ρωσία, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία (και τη Γεωργία) θεωρείται υπαρξιακή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας, ιδίως λόγω των συνόρων της Ρωσίας με την Ουκρανία μήκους 2.000 χιλιομέτρων και της στρατηγικής θέσης της Γεωργίας στην ανατολική άκρη της Μαύρης Θάλασσας. Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν εξηγήσει αυτή τη βασική πραγματικότητα στους Αμερικανούς πολιτικούς και στρατηγούς εδώ και δεκαετίες, αλλά οι πολιτικοί και οι στρατηγοί επιμένουν αλαζονικά και ωμά να προωθούν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ παρ’ όλα αυτά.
Σήμερα, ο Μπάιντεν γνωρίζει πολύ καλά ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία θα πυροδοτούσε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παρασκηνιακά ο Μπάιντεν έβαλε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ σε χαμηλή ταχύτητα στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους. Ωστόσο, αντί να παραδεχτεί την αλήθεια – ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ – ο Μπάιντεν υπεκφεύγει, υποσχόμενος την ενδεχόμενη ένταξη της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, δεσμεύει την Ουκρανία σε μια συνεχή αιματοχυσία για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, συγκεκριμένα τον φόβο του Μπάιντεν να φανεί αδύναμος στους πολιτικούς του αντιπάλους. (Πριν από μισό αιώνα, οι πρόεδροι Τζόνσον και Νίξον διατήρησαν τον πόλεμο του Βιετνάμ ουσιαστικά για τον ίδιο θλιβερό λόγο και με τα ίδια ψέματα, όπως εξήγησε έξοχα ο αείμνηστος Ντάνιελ Έλσμπεργκ).
Η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει. Η Ρωσία είναι πολύ πιθανό να επικρατήσει στο πεδίο της μάχης, όπως φαίνεται να κάνει τώρα. Ωστόσο, ακόμη και αν η Ουκρανία κατάφερνε να σπάσει με συμβατικές δυνάμεις και όπλα του ΝΑΤΟ, η Ρωσία θα κλιμάκωνε σε πυρηνικό τον πόλεμο, αν χρειαζόταν, για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μπάιντεν υπηρέτησε το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Έχει προωθήσει αδιάκοπα τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και έχει υποστηρίξει τους βαθιά αποσταθεροποιητικούς πολέμους της Αμερικής στο Αφγανιστάν, τη Σερβία, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και τώρα την Ουκρανία. Υποστηρίζει τους στρατηγούς που θέλουν περισσότερο πόλεμο και περισσότερες “αυξήσεις”, και οι οποίοι προβλέπουν την επικείμενη νίκη ακριβώς μπροστά για να κρατήσουν το εύπιστο κοινό στο πλευρό τους.
Επιπλέον, ο Μπάιντεν και η ομάδα του (Antony Blinken, Jake Sullivan, Victoria Nuland) φαίνεται να πίστεψαν τη δική τους προπαγάνδα ότι οι δυτικές κυρώσεις θα στραγγαλίσουν τη ρωσική οικονομία, ενώ θαυματουργά όπλα όπως τα HIMARS θα νικήσουν τη Ρωσία. Και όλο αυτό το διάστημα, έλεγαν στους Αμερικανούς να μην δίνουν καμία σημασία στα 6.000 πυρηνικά όπλα της Ρωσίας.
Οι Ουκρανοί ηγέτες έχουν συμφωνήσει με την αμερικανική εξαπάτηση για λόγους που είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς. Ίσως πιστεύουν τις ΗΠΑ, ή φοβούνται τις ΗΠΑ, ή φοβούνται τους δικούς τους εξτρεμιστές, ή απλά είναι εξτρεμιστές, έτοιμοι να θυσιάσουν εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς σε θάνατο και τραυματισμό με την αφελή πεποίθηση ότι η Ουκρανία μπορεί να νικήσει μια πυρηνική υπερδύναμη που θεωρεί τον πόλεμο ως υπαρξιακό. Ή ενδεχομένως κάποιοι από τους Ουκρανούς ηγέτες να θησαυρίζουν αποκομίζοντας από τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια δυτικής βοήθειας και όπλων.
Ο μόνος τρόπος για να σωθεί η Ουκρανία είναι η ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων. Σε μια διευθέτηση με διαπραγματεύσεις, οι ΗΠΑ θα συμφωνήσουν ότι το ΝΑΤΟ δεν θα διευρυνθεί στην Ουκρανία, ενώ η Ρωσία θα συμφωνήσει να αποσύρει τα στρατεύματά της. Τα υπόλοιπα ζητήματα – η Κριμαία, το Ντονμπάς, οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις, το μέλλον των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων ασφαλείας – θα αντιμετωπιστούν πολιτικά, όχι με ατελείωτο πόλεμο.
Η Ρωσία έχει επανειλημμένα επιχειρήσει διαπραγματεύσεις: να προσπαθήσει να αποτρέψει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, να προσπαθήσει να βρει κατάλληλες ρυθμίσεις ασφαλείας με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, να προσπαθήσει να διευθετήσει τα δια-εθνοτικά ζητήματα στην Ουκρανία μετά το 2014 (συμφωνίες Μινσκ Ι και Μινσκ ΙΙ), να προσπαθήσει να διατηρήσει τα όρια για τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους και να προσπαθήσει να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία το 2022 μέσω απευθείας διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία. Σε όλες τις περιπτώσεις, η κυβέρνηση των ΗΠΑ περιφρόνησε, αγνόησε ή μπλόκαρε αυτές τις προσπάθειες, προβάλλοντας συχνά το μεγάλο ψέμα ότι η Ρωσία και όχι οι ΗΠΑ απορρίπτει τις διαπραγματεύσεις. Ο JFK το είπε ακριβώς σωστά το 1961: “Ας μη διαπραγματευτούμε ποτέ από φόβο, αλλά ας μη φοβηθούμε ποτέ να διαπραγματευτούμε”. Μακάρι ο Μπάιντεν να άκουγε τη διαχρονική σοφία του JFK.
Αυτή η εικόνα είναι κοινό κτήμα
Για να βοηθήσω το κοινό να ξεπεράσει την απλοϊκή αφήγηση του Μπάιντεν και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, προσφέρω ένα σύντομο χρονολόγιο ορισμένων βασικών γεγονότων που οδήγησαν στον συνεχιζόμενο πόλεμο.
• 31 Ιανουαρίου 1990. Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χανς Ντίτριχ-Γκένσερ δεσμεύεται στον Σοβιετικό πρόεδρο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι στο πλαίσιο της γερμανικής επανένωσης και της διάλυσης της σοβιετικής στρατιωτικής συμμαχίας του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το ΝΑΤΟ θα αποκλείσει “την επέκταση της επικράτειάς του προς τα ανατολικά, δηλαδή τη μετακίνησή του πιο κοντά στα σοβιετικά σύνορα”.
• 9 Φεβρουαρίου 1990. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ ΙΙΙ συμφωνεί με τον σοβιετικό πρόεδρο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι “η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι απαράδεκτη”.
• 29 Ιουνίου – 2 Ιουλίου 1990. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μάνφρεντ Βόερνερ δηλώνει σε υψηλόβαθμη ρωσική αντιπροσωπεία ότι “το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ και ο ίδιος [Βόερνερ] είναι κατά της επέκτασης του ΝΑΤΟ”.
• 1 Ιουλίου 1990. Η ουκρανική Ράντα (κοινοβούλιο) υιοθετεί τη Διακήρυξη Κρατικής Κυριαρχίας, στην οποία “Η Ουκρανική ΣΣΔ δηλώνει επισήμως την πρόθεσή της να γίνει ένα μόνιμα ουδέτερο κράτος που δεν συμμετέχει σε στρατιωτικά μπλοκ και τηρεί τρεις αρχές που αποκλείουν πυρηνικά όπλα: να μην αποδέχεται, να μην παράγει και να μην αγοράζει πυρηνικά όπλα”.
• 24 Αυγούστου 1991. Η Ουκρανία ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της βάσει της Διακήρυξης Κρατικής Κυριαρχίας του 1990, η οποία περιλαμβάνει την υπόσχεση ουδετερότητας.
• Μέσα του 1992. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Κυβέρνησης Μπους καταλήγουν σε μια μυστική εσωτερική συναίνεση για την επέκταση του ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις που έχουν πρόσφατα αναληφθεί έναντι της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
• 8 Ιουλίου 1997. Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία καλούνται να αρχίσουν συνομιλίες για την προσχώρηση στο ΝΑΤΟ.
• Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1997. Στο Foreign Affairs (Σεπτέμβριος/Οκτώβριος, 1997) ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Zbigniew Brzezinski περιγράφει λεπτομερώς το χρονοδιάγραμμα για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, με τις διαπραγματεύσεις της Ουκρανίας να ξεκινούν προσωρινά την περίοδο 2005-2010.
• 24 Μαρτίου – 10 Ιουνίου 1999. Το ΝΑΤΟ βομβαρδίζει τη Σερβία. Η Ρωσία χαρακτηρίζει τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ “κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”.
• Μάρτιος 2000. Ο Ουκρανός πρόεδρος Κούτσμα δηλώνει ότι “δεν τίθεται θέμα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σήμερα, δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικά περίπλοκο και έχει πολλές πτυχές”.
• 13 Ιουνίου 2002. Οι ΗΠΑ αποσύρονται μονομερώς από τη Συνθήκη κατά των Βαλλιστικών Όπλων, ενέργεια την οποία ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της ρωσικής Δούμας χαρακτηρίζει ως “εξαιρετικά αρνητικό γεγονός ιστορικής κλίμακας”.
• Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2004. Η “Πορτοκαλί Επανάσταση” λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία, γεγονότα που η Δύση χαρακτηρίζει ως δημοκρατική επανάσταση και η ρωσική κυβέρνηση χαρακτηρίζει ως δυτικά κατασκευασμένη αρπαγή της εξουσίας με φανερή και συγκεκαλυμμένη υποστήριξη από τις ΗΠΑ.
• 10 Φεβρουαρίου 2007. Ο Πούτιν επικρίνει έντονα την προσπάθεια των ΗΠΑ να δημιουργήσουν έναν μονοπολικό κόσμο, με την υποστήριξη της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, σε ομιλία του στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, δηλώνοντας: “Νομίζω ότι είναι προφανές ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ … αντιπροσωπεύει μια σοβαρή πρόκληση που μειώνει το επίπεδο της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Και έχουμε το δικαίωμα να αναρωτηθούμε: εναντίον ποιου αποσκοπεί αυτή η επέκταση; Και τι απέγιναν οι διαβεβαιώσεις που έδωσαν οι δυτικοί μας εταίροι μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας;”
• 1 Φεβρουαρίου 2008. Ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Ρωσία William Burns στέλνει εμπιστευτικό τηλεγράφημα στη σύμβουλο εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Condoleezza Rice, με τίτλο “Nyet means Nyet: Russia’s NATO Enlargement Redlines”, τονίζοντας ότι “οι φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για το ΝΑΤΟ όχι μόνο αγγίζουν ευαίσθητα νεύρα στη Ρωσία, αλλά δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες για τις συνέπειες στη σταθερότητα στην περιοχή”.
• 18 Φεβρουαρίου 2008. Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου παρά τις έντονες ρωσικές αντιρρήσεις. Η ρωσική κυβέρνηση δηλώνει ότι η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου παραβιάζει “την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Σερβίας, τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την ΑΣΑΗΕ 1244, τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, το Συνταγματικό Πλαίσιο του Κοσσυφοπεδίου και τις συμφωνίες της Ομάδας Επαφής υψηλού επιπέδου”.
• 3 Απριλίου 2008. Το ΝΑΤΟ δηλώνει ότι η Ουκρανία και η Γεωργία “θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ”. Η Ρωσία δηλώνει ότι “η ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας στη συμμαχία είναι ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος που θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για την πανευρωπαϊκή ασφάλεια”.
• 20 Αυγούστου 2008. Οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι θα αναπτύξουν συστήματα άμυνας βαλλιστικών πυραύλων (BMD) στην Πολωνία, ενώ αργότερα θα ακολουθήσει η Ρουμανία. Η Ρωσία εκφράζει την έντονη αντίθεσή της στα συστήματα BMD.
• 28 Ιανουαρίου 2014. Η βοηθός υπουργός Εξωτερικών Victoria Nuland και ο πρέσβης των ΗΠΑ Geoffrey Pyatt σχεδιάζουν την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία σε ένα τηλεφώνημα που υποκλέπτεται και δημοσιεύεται στο YouTube στις 7 Φεβρουαρίου, στο οποίο η Nuland σημειώνει ότι “[ο αντιπρόεδρος] Biden είναι πρόθυμος” να βοηθήσει να κλείσει η συμφωνία.
• 21 Φεβρουαρίου 2014. Οι κυβερνήσεις της Ουκρανίας, της Πολωνίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας καταλήγουν σε συμφωνία για τη διευθέτηση της πολιτικής κρίσης στην Ουκρανία, ζητώντας νέες εκλογές εντός του έτους. Ο ακροδεξιός Δεξιός Τομέας και άλλες ένοπλες ομάδες απαιτούν αντίθετα την άμεση παραίτηση του Γιανουκόβιτς και καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτίρια. Ο Γιανουκόβιτς διαφεύγει. Το Κοινοβούλιο αφαιρεί αμέσως από τον πρόεδρο τις εξουσίες του χωρίς διαδικασία καθαίρεσης.
• 22 Φεβρουαρίου 2014. Οι ΗΠΑ προσυπογράφουν αμέσως την αλλαγή καθεστώτος.
• 16 Μαρτίου 2014. Η Ρωσία διεξάγει δημοψήφισμα στην Κριμαία, το οποίο σύμφωνα με τη ρωσική κυβέρνηση καταλήγει σε μεγάλη πλειοψηφία υπέρ της ρωσικής κυριαρχίας. Στις 21 Μαρτίου, η ρωσική Δούμα ψηφίζει την αποδοχή της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Η ρωσική κυβέρνηση κάνει την αναλογία με το δημοψήφισμα στο Κοσσυφοπέδιο. Οι ΗΠΑ απορρίπτουν το δημοψήφισμα της Κριμαίας ως παράνομο.
• 18 Μαρτίου 2014. Ο πρόεδρος Πούτιν χαρακτηρίζει την αλλαγή καθεστώτος ως πραξικόπημα, δηλώνοντας: “εκείνοι που στάθηκαν πίσω από τα τελευταία γεγονότα στην Ουκρανία είχαν διαφορετική ατζέντα: προετοίμαζαν μια ακόμη κυβερνητική κατάληψη- ήθελαν να καταλάβουν την εξουσία και δεν θα σταματούσαν μπροστά σε τίποτα. Κατέφυγαν στην τρομοκρατία, τις δολοφονίες και τις ταραχές”.
• 25 Μαρτίου 2014. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ειρωνεύεται τη Ρωσία “ως περιφερειακή δύναμη που απειλεί ορισμένους από τους άμεσους γείτονές της – όχι από δύναμη αλλά από αδυναμία”.
• 12 Φεβρουαρίου 2015. Υπογραφή της συμφωνίας Μινσκ ΙΙ. Η συμφωνία υποστηρίζεται ομόφωνα από το ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 17 Φεβρουαρίου 2015. Η πρώην καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αναγνωρίζει αργότερα ότι η συμφωνία Μινσκ ΙΙ σχεδιάστηκε για να δώσει χρόνο στην Ουκρανία να ενισχύσει τον στρατό της. Δεν εφαρμόστηκε από την Ουκρανία και ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky αναγνώρισε ότι δεν είχε καμία πρόθεση να εφαρμόσει τη συμφωνία.
• 1 Φεβρουαρίου 2019. Οι ΗΠΑ αποσύρονται μονομερώς από τη Συνθήκη για τις Ενδιάμεσες Πυρηνικές Δυνάμεις (INF). Η Ρωσία επικρίνει δριμύτατα την απόσυρση της INF ως “καταστροφική” πράξη που υποδαυλίζει τους κινδύνους για την ασφάλεια.
• 14 Ιουνίου 2021. Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2021 στις Βρυξέλλες, το ΝΑΤΟ επιβεβαιώνει εκ νέου την πρόθεσή του να διευρύνει και να συμπεριλάβει την Ουκρανία: “Επαναλαμβάνουμε την απόφαση που ελήφθη στη Σύνοδο Κορυφής του 2008 στο Βουκουρέστι ότι η Ουκρανία θα γίνει μέλος της Συμμαχίας”.
• 1 Σεπτεμβρίου 2021. Οι ΗΠΑ επαναλαμβάνουν την υποστήριξή τους στις φιλοδοξίες της Ουκρανίας για το ΝΑΤΟ στην “Κοινή δήλωση για τη στρατηγική εταιρική σχέση ΗΠΑ-Ουκρανίας”.
• 17 Δεκεμβρίου 2021. Ο Πούτιν προωθεί σχέδιο “Συνθήκης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τις εγγυήσεις ασφαλείας”, το οποίο βασίζεται στη μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και στους περιορισμούς στην ανάπτυξη πυραύλων μεσαίου και μικρότερου βεληνεκούς.
• 26 Ιανουαρίου 2022. Οι ΗΠΑ απαντούν επίσημα στη Ρωσία ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν θα διαπραγματευτούν με τη Ρωσία για θέματα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, κλείνοντας την πόρτα σε μια διαπραγματευτική πορεία για την αποφυγή επέκτασης του πολέμου στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ επικαλούνται την πολιτική του ΝΑΤΟ ότι “Κάθε απόφαση να προσκληθεί μια χώρα να ενταχθεί στη Συμμαχία λαμβάνεται από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο με βάση τη συναίνεση όλων των Συμμάχων. Καμία τρίτη χώρα δεν έχει λόγο σε αυτές τις διαβουλεύσεις”. Εν ολίγοις, οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δεν αφορά τη Ρωσία.
• 21 Φεβρουαρίου 2022. Σε συνεδρίαση του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ περιγράφει λεπτομερώς την άρνηση των ΗΠΑ να διαπραγματευτούν:
“Λάβαμε την απάντησή τους στα τέλη Ιανουαρίου. Η αξιολόγηση αυτής της απάντησης δείχνει ότι οι δυτικοί συνάδελφοί μας δεν είναι διατεθειμένοι να υιοθετήσουν τις σημαντικές προτάσεις μας, κυρίως αυτές που αφορούν τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε με αναφορά στη λεγόμενη πολιτική των ανοικτών θυρών του μπλοκ και στην ελευθερία κάθε κράτους να επιλέξει τον δικό του τρόπο για την εξασφάλιση της ασφάλειας. Ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε η Βορειοατλαντική Συμμαχία πρότειναν εναλλακτική λύση σε αυτή τη βασική διάταξη”.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν την αρχή του αδιαίρετου της ασφάλειας, την οποία θεωρούμε θεμελιώδους σημασίας και στην οποία έχουμε κάνει πολλές αναφορές. Εξάγοντας από αυτήν το μόνο στοιχείο που τους βολεύει – την ελευθερία επιλογής συμμαχιών – αγνοούν εντελώς όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένου του βασικού όρου που λέει ότι κανείς – είτε επιλέγοντας συμμαχίες είτε ανεξάρτητα από αυτές – δεν επιτρέπεται να ενισχύσει την ασφάλειά του εις βάρος της ασφάλειας των άλλων”.
• 24 Φεβρουαρίου 2022. Σε διάγγελμά του προς το έθνος, ο πρόεδρος Πούτιν δηλώνει: “Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 30 χρόνια προσπαθούμε υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ σχετικά με τις αρχές της ισότιμης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρώπη. Σε απάντηση των προτάσεών μας, αντιμετωπίζαμε πάντοτε είτε κυνική εξαπάτηση και ψέματα είτε προσπάθειες πίεσης και εκβιασμού, ενώ η βορειοατλαντική συμμαχία συνέχιζε να επεκτείνεται παρά τις διαμαρτυρίες και τις ανησυχίες μας. Η στρατιωτική της μηχανή κινείται και, όπως είπα, πλησιάζει τα σύνορά μας”.
• 16 Μαρτίου 2022. Η Ρωσία και η Ουκρανία ανακοινώνουν σημαντική πρόοδο προς μια ειρηνευτική συμφωνία με τη μεσολάβηση της Τουρκίας και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Ναφτάλι Μπένετ. Όπως αναφέρεται στον Τύπο, η βάση της συμφωνίας περιλαμβάνει: “κατάπαυση του πυρός και αποχώρηση της Ρωσίας, εάν το Κίεβο δηλώσει ουδετερότητα και αποδεχθεί όρια στις ένοπλες δυνάμεις του”.
• 28 Μαρτίου 2022. Ο πρόεδρος Ζελένσκι δηλώνει δημοσίως ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη για ουδετερότητα σε συνδυασμό με εγγυήσεις ασφαλείας ως μέρος μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία. “Εγγυήσεις ασφαλείας και ουδετερότητα, το μη πυρηνικό καθεστώς του κράτους μας – είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε αυτό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό σημείο … ξεκίνησαν τον πόλεμο εξαιτίας αυτού”.
• 7 Απριλίου 2022. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ κατηγορεί τη Δύση ότι προσπαθεί να εκτροχιάσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες, ισχυριζόμενος ότι η Ουκρανία έχει υποχωρήσει σε προτάσεις που είχαν συμφωνηθεί προηγουμένως. Ο πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ δηλώνει αργότερα (στις 5 Φεβρουαρίου 2023) ότι οι ΗΠΑ μπλόκαραν την εκκρεμούσα ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας-Ουκρανίας. Όταν ρωτήθηκε αν οι δυτικές δυνάμεις μπλόκαραν τη συμφωνία, ο Bennett απάντησε: “Βασικά, ναι. Την μπλόκαραν και πίστευα ότι έκαναν λάθος”. Κάποια στιγμή, λέει ο Μπένετ, η Δύση αποφάσισε “να συντρίψει τον Πούτιν αντί να διαπραγματευτεί”.
• 4 Ιουνίου 2023. Η Ουκρανία εξαπολύει μεγάλη αντεπίθεση, χωρίς να σημειώσει σημαντική επιτυχία στα μέσα Ιουλίου 2023.
• 7 Ιουλίου 2023. Ο Μπάιντεν αναγνωρίζει ότι η Ουκρανία “ξεμένει” από βλήματα πυροβολικού των 155 χιλιοστών και ότι οι ΗΠΑ “ξεμένουν”.
• 11 Ιουλίου 2023. Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, το τελικό ανακοινωθέν επιβεβαιώνει το μέλλον της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ: “Υποστηρίζουμε πλήρως το δικαίωμα της Ουκρανίας να επιλέξει τις δικές της ρυθμίσεις ασφαλείας. Το μέλλον της Ουκρανίας είναι στο ΝΑΤΟ … Η Ουκρανία έχει γίνει όλο και πιο διαλειτουργική και πολιτικά ολοκληρωμένη με τη Συμμαχία και έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη μεταρρυθμιστική της πορεία”.
• 13 Ιουλίου 2023. Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν επαναλαμβάνει ότι η Ουκρανία θα ενταχθεί “χωρίς αμφιβολία” στο ΝΑΤΟ όταν τελειώσει ο πόλεμος.
• 13 Ιουλίου 2023. Ο Πούτιν επαναλαμβάνει ότι “Όσον αφορά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως έχουμε πει πολλές φορές, αυτό προφανώς δημιουργεί απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, η απειλή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι ο λόγος ή μάλλον ένας από τους λόγους για την ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Είμαι βέβαιος ότι ούτε αυτό θα ενίσχυε την ασφάλεια της Ουκρανίας με οποιονδήποτε τρόπο. Γενικά, θα κάνει τον κόσμο πολύ πιο ευάλωτο και θα οδηγήσει σε περισσότερες εντάσεις στη διεθνή σκηνή. Επομένως, δεν βλέπω τίποτα καλό σε αυτό. Η θέση μας είναι γνωστή και έχει διατυπωθεί εδώ και καιρό”.
About Author
