19/11/2024 Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Φαίνεται ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν, αντιμετωπίζοντας το βιολογικό του τέλος, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει όλη την ανθρωπότητα μαζί του!
Τι μπορεί κανείς να πει, και τι μπορεί να γράψει, για την απόφαση του Αμερικανού Προέδρου να εξουσιοδοτήσει τον πληρεξούσιό του, τον Ουκρανό Πρόεδρο -και, με πολλούς τρόπους, de facto δικτάτορα- Βολοντίμιρ Ζελένσκι (του οποίου η θητεία έχει λήξει εδώ και καιρό και ο οποίος παραμένει στην εξουσία παράνομα) να χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα για να χτυπήσει βαθιά μέσα στη Ρωσία; Αυτό είναι ένα έργο που ο Zelensky δεν μπορεί να επιτύχει χωρίς προσωπικό του ΝΑΤΟ και, όπως υποδηλώνει η εύλογη προειδοποίηση του προέδρου Πούτιν, θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε άμεσο πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αυτή η προειδοποίηση συνοδεύτηκε από αναθεώρηση του πυρηνικού δόγματος της Ρωσίας, διευρύνοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα.
Ο Πούτιν μπλοφάρει, λένε οι ανόητες και ανεύθυνες προσωπικότητες που απαρτίζουν τη σημερινή πολιτική τάξη της Δύσης, η οποία έχει προκύψει από μια περίπλοκη διαδικασία επιλογής προσωπικού μέσα σε ένα όλο και πιο ολοκληρωτικό σύστημα, έχοντας σε μεγάλο βαθμό «διοριστεί» στην πραγματικότητα από τη «Διεθνή Οικονομία» που κυβερνά τον κόσμο μας, αντί να προκύπτει από μια διαδικασία σύγκρουσης διαφόρων ιδεών και σχεδίων μέσα στην κοινωνία. ή ακόμα και μέσα από την ίδια την κυρίαρχη ολιγαρχία.
Αλλά ο μόνος τρόπος για να μάθετε αν ο Πούτιν μπλοφάρει είναι να παίξετε ρώσικη ρουλέτα, πόκερ, με την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Έχουμε παγιδευτεί εδώ και καιρό σε μια διαδικασία αμοιβαίας κλιμάκωσης που παγιδεύει και τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση όπου καμία δεν μπορεί εύκολα να υποχωρήσει, αλλά αυξάνει επίσης τον κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης από λάθος ή λάθος υπολογισμό. Αυτή η διαδικασία συνεχούς κλιμάκωσης οδηγεί αναπόφευκτα σε πυρηνική καταστροφή, αν δεν την σταματήσουμε. Αναρωτιέται κανείς τι περιμένουν να κάνει ο Πούτιν αν η Ρωσία αρχίσει να πλήττεται βαθύτερα από τη Δύση; Περιμένουν να παραδοθεί; Περιμένουν από αυτόν να παρακολουθήσει ήσυχα τη δυτική κλιμάκωση χωρίς να αντιδράσει; Ή θα κλιμακώσει ο ίδιος τη σύγκρουση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο; Και τι θα κάνουν οι δυτικές δυνάμεις όταν ο Πούτιν κλιμακώσει;
Από την αρχή, η πολιτική της ανατροπής του καθεστώτος μιας πυρηνικής υπερδύναμης, χρησιμοποιώντας τον ουκρανικό λαό ως «τροφή για τα κανόνια», ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Οι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να ανατρέψουν τα καθεστώτα του Αφγανιστάν, της Συρίας, του Ιράν ή της Κούβας. τι τους κάνει να πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ανατρέψουν το ρωσικό καθεστώς;
Ακριβώς επειδή η συνεχής κλιμάκωση του πολέμου σταδιακά, αν όχι αναπόφευκτα, οδηγεί στην πυρηνική καταστροφή της Ευρώπης, αν όχι της ίδιας της ανθρωπότητας, πρέπει να την σταματήσουμε τώρα. Και ο τρόπος για να το σταματήσουμε είναι να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις, όχι να κλιμακώσουμε με νέες επιθετικές ενέργειες. Οι επισημάνσεις που κάναμε τον Ιούλιο του 2022 (https://www.defenddemocracy.press/stop-the-war-stop-the-sanctions-and-do-it-now/) , οι οποίες επαναλήφθηκαν από έναν αριθμό κριτικών διανοουμένων από όλο τον κόσμο, είναι τώρα πιο επίκαιρες από ποτέ και έχουν επιβεβαιωθεί απόλυτα στα δύο ή περισσότερα χρόνια από τότε. ” πολιτική του ΝΑΤΟ δεν έχει παράσχει καμία πραγματική βοήθεια στην Ουκρανία· Συνέβαλε μόνο στην περαιτέρω καταστροφή της χώρας με το πρόσχημα της υποστήριξής της.
Και επειδή οι ηγέτες του ΝΑΤΟ, και εκείνοι που παίρνουν τις πραγματικές αποφάσεις πίσω από αυτούς, δεν είναι τόσο ανόητοι όσο προσπαθούν να μας πείσουν, το πραγματικό κίνητρό τους σίγουρα δεν είναι η «σωτηρία» της κατεστραμμένης Ουκρανίας, η οποία είχε ήδη υποστεί μεγάλη καταστροφή πριν ξεκινήσουν όλα αυτά, ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επέβαλε το ΔΝΤ και της λεηλασίας από την εγχώρια φιλοδυτική ολιγαρχία και τις δυτικές πολυεθνικές. Ο πραγματικός στόχος, από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, ήταν η αποδυνάμωση και η καταστροφή του ρωσικού κράτους και η αντικατάσταση του καθεστώτος του Πούτιν με ένα φιλοδυτικό, καθεστώς μπανανίας, ακόμη πιο υποταγμένο από αυτό του Μπόρις Γέλτσιν. Το λιγότερο που θέλουν τώρα είναι να αποφύγουν να παραδεχτούν την ήττα τους στην Ουκρανία, η οποία σωστά πιστεύουν ότι θα είναι ένα σοβαρό πλήγμα στον στόχο τους για παγκόσμια κυριαρχία – όχι για τους λαούς, αλλά για τις άρχουσες τάξεις της «συλλογικής Δύσης».
Αλλά αξίζει να διακινδυνεύσουμε την ύπαρξη της ανθρωπότητας μόνο και μόνο για να βάλουμε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ;
Ευρώπη
Τι μπορεί να πει κανείς για άλλες εξίσου παράλογες προσωπικότητες, όπως ο πρώην τραπεζίτης των Rothschild Emmanuel Macron και ο σοσιαλιστής Keir Starmer, οι οποίοι σήμερα ηγούνται της Γαλλίας και της Βρετανίας; Και οι δύο έσπευσαν να επαινέσουν την απόφαση του Μπάιντεν και, ως υποτελή κράτη των ΗΠΑ και των οικονομικών ελίτ, επέτρεψαν αμέσως τη χρήση βρετανικών και γαλλικών όπλων από το καθεστώς του Ζελένσκι (πρέπει να σημειωθεί, με κάποια επιφύλαξη από τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών). Και τι μπορεί να πει κανείς για την Πολωνία, η οποία ηγείται της κατηγορίας στον αντιρωσικό φανατισμό, παρόλο που είναι η πρώτη που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να σβηστεί από τον χάρτη εάν ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος στην Ευρώπη;
Ευτυχώς, κάτι φαίνεται να κινείται στη Γερμανία, όπου ο καγκελάριος Σολτς, με την υποστήριξη των Σοσιαλδημοκρατών, αποφάσισε τελικά να έχει τηλεφωνική συνομιλία με τον Πούτιν, μόνο και μόνο για να σαμποταριστεί από την υπουργό Εξωτερικών του, πράσινη στα λόγια αλλά μαύρη στην ψυχή και την πολιτική.
Ωστόσο, οι προσπάθειες της Γερμανίας να διαφοροποιηθεί παραμένουν ελάχιστες και αντιπροσωπεύουν μια μειοψηφική θέση, ακόμη και εντός της Ευρώπης, ανίκανη να σταματήσει τη μηχανή του Αρμαγεδδώνα που έχει ήδη τεθεί σε κίνηση. Πρέπει να επαναλάβουμε για άλλη μια φορά: οι ΗΠΑ, μαζί με τη Διεθνή του Χρήματος που φαίνεται να τις ελέγχει, διακινδυνεύουν τώρα πυρηνικό πόλεμο και τον αφανισμό της ανθρωπότητας για να αποτρέψουν την ήττα της Δύσης στην Ουκρανία και να εξασφαλίσουν την ένταξη του Κιέβου στο ΝΑΤΟ. Είναι εντελώς αδιάφοροι για το τι συμβαίνει στην Ουκρανία ή την Ευρώπη. Εξάλλου, το μόνο πράγμα που έχει επιτύχει η πολιτική τους μέχρι στιγμής είναι η καταστροφή της Ουκρανίας, ενώ μεταμφιέζονται σε υπερασπιστές της.
Διαφωνία ή συμπαιγνία μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν;
Ο γιος του Τραμπ εμφανίστηκε και επέκρινε το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα για την προώθηση του πολέμου. Δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, όπως έχουμε εξηγήσει σε πολλά άρθρα μας, είναι οι πιο συντηρητικοί, σοβαροί και ορθολογικοί παίκτες τόσο όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία όσο και τους πολέμους (σφαγές) στη Μέση Ανατολή, επειδή συνεχίζουν να λειτουργούν υπό τη λογική ενός «έθνους-κράτους», έστω και ιμπεριαλιστικού, και όχι υπό τη λογική μιας ολοκληρωτικής «αυτοκρατορίας του χρήματος» και των διαφόρων τεράτων που την εκπροσωπούν, όπως εκείνοι που εγκρίνουν ή πραγματοποιούν την επανάληψη του Ολοκαυτώματος στη Μέση Ανατολή. Οι πολεμικές βιομηχανίες μπορεί να θέλουν να παρατείνουν τη σύγκρουση, αλλά δεν πιστεύουμε, και δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν, ότι ο στρατός των ΗΠΑ υποτιμά τον κίνδυνο και τις συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου.
Αλλά εδώ, ο Τραμπ ο πατέρας πρέπει να μιλήσει, όχι ο Τραμπ ο γιος. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, δεν έχει υπάρξει τέτοια δήλωση. Εάν διαφωνεί, πρέπει να απαιτήσει την ακύρωση του διατάγματος του Μπάιντεν (και των άλλων υπηρετών του, όπως ο Μακρόν και ο Στάρμερ) και να τον καταστήσει υπεύθυνο για ό, τι συμβεί.
Εάν δεν συμβεί αυτό, αυτό θα σήμαινε ότι εξαπατά και εμάς, ότι είναι απατεώνας. Δεν ήταν ο ίδιος ο Τραμπ που προσποιήθηκε, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ότι είναι φίλος της Ρωσίας, ενώ εξόπλισε την Ουκρανία μέχρι τα δόντια και εξασφάλισε ότι οι συμφωνίες του Μινσκ δεν εφαρμόστηκαν ποτέ; Δεν ήταν υπό τον Τραμπ που καταργήθηκε η συνθήκη INF;
Εάν ο Τραμπ αντιδράσει έντονα στην απόφαση του Μπάιντεν τις επόμενες ώρες, αυτό θα σημαίνει ότι πρόκειται για μονομερή πρωτοβουλία της «παγκοσμιοποιητικής τάσης» του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού – του ολοκληρωτισμού.
Αν δεν αντιδράσει, θα σημαίνει ότι υπάρχει συμπαιγνία μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ, και οι δύο όργανα της παρασκηνιακής παγκόσμιας δύναμης του μεγάλου, διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, παρά τις επιμέρους διαφορές τους.
Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζεται από το γεγονός ότι ο νεοδιορισθείς Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ, Mike Waltz, πρότεινε πρόσφατα αυτή την πολιτική κλιμάκωσης που εφαρμόζει τώρα ο Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένης της άδειας να χτυπήσει βαθιά στο ρωσικό έδαφος με δυτικούς πυραύλους, υποτίθεται για να φέρει και τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων https://www.defenddemocracy.press/trump-picks-rep-mike-waltz-as-national-security-advisor/.
Κάποιος ελπίζει ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ θα παρέμβουν ξανά, τουλάχιστον περιορίζοντας τη χρήση δυτικών πυραύλων. Κανονικά, θα έπρεπε ήδη να έχουμε δει όλους αυτούς τους «κλόουν» να προσποιούνται ότι είναι πολιτικοί, ηγέτες κομμάτων, επικεφαλής συνδικάτων, αναλυτές και διανοούμενοι (της φωτιάς) στους δρόμους απαιτώντας ένα τέλος στη ρωσική ρουλέτα της Ουάσιγκτον με την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Τι κάνουν όλα αυτά τα δημόσια πρόσωπα, κόμματα ή οργανώσεις; Αν δεν έχουν τίποτα να πουν για το κορυφαίο ζήτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, τι άλλο έχουν να πουν; Γιατί τα χρειαζόμαστε;
Στο παρελθόν, ο δυτικός καπιταλισμός μπορεί να είχε, μαζί με τα πολλά ελαττώματά του, κάποια οφέλη. Σήμερα, βλέποντας τι κάνει αυτό το σύστημα, το οποίο έχει κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη για 500 χρόνια, με τα πυρηνικά όπλα, με την Παλαιστίνη, με το κλίμα, με τη ρύπανση, με το χρέος, με τον Παγκόσμιο Νότο, ο καθένας με έστω και ελάχιστη συνείδηση καταλαβαίνει ότι ο χρόνος του τελείωσε, ότι έχει μετατραπεί σε καρκίνο που τρώει το σώμα με το οποίο τρέφεται, δηλητηριάζοντας την παγκόσμια κοινότητα, καταστρέφοντας τον πολιτισμό μας και απειλώντας την ίδια την ύπαρξή μας.
Πριν από εκατό χρόνια, η Ρόζα Λούξεμπουργκ έθεσε το δίλημμα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Αν ζούσε σήμερα, θα έλεγε: Σοσιαλισμός (ή όποιο άλλο όνομα επιλέξετε) ή το τέλος της ανθρωπότητας.
About Author
