The actual data on so-called ‘Muslim Grooming Gangs’ – Socialist Action

Με Zuri Omer
Η συζήτηση σχετικά με τη σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών (ΣΕΠ) στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει σκόπιμα θολώσει από την παραπληροφόρηση, τη φυλετική προκατάληψη και την εμμονή στις λεγόμενες “μουσουλμανικές συμμορίες που κάνουν grooming (διαφθείρουν και εκπορνεύουν)”. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Εξυπηρετεί έναν πολιτικό σκοπό, αποπροσανατολίζοντας την προσοχή από τις συστημικές αποτυχίες, ενώ παράλληλα αποδίδει το εξιλαστήριο θύμα σε ολόκληρες κοινότητες. Μια από τις πιο επιζήμιες συνεισφορές σε αυτή την αφήγηση είναι η έκθεση Quilliam του 2017, η οποία ισχυρίστηκε ότι το 84% των δραστών των συμμοριών grooming ήταν νοτιοασιατικής καταγωγής. Οι αριθμοί αξιοποιήθηκαν τόσο από τα μέσα ενημέρωσης όσο και από τους πολιτικούς, αλλά στηρίχθηκαν σε σαθρά θεμέλια. Η μεθοδολογία ήταν βαθιά λανθασμένη, και τα συμπεράσματα ήταν όχι μόνο αβάσιμα αλλά και επιβλαβή.
Η έκθεση Quilliam αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα του πώς τα κακά στοιχεία μπορούν να επιδεινώσουν τα υπάρχοντα προβλήματα. Η μεγάλη εξάρτησή της από πηγές των μέσων ενημέρωσης και όχι από επαληθευμένα δεδομένα υπονομεύει σοβαρά την αξιοπιστία της. Κρίσιμα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εξήχθησαν τα συμπεράσματα της έκθεσης, συμπεριλαμβανομένης της επιλεκτικής χρήσης ανεπίσημων στοιχείων έναντι ενός ολοκληρωμένου συνόλου δεδομένων.
Η τάση της έκθεσης να συγχέει την ομαδική ΣΕΠ με άλλες μορφές σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών περιπλέκει περαιτέρω την εικόνα. Η σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών λαμβάνει πολλές μορφές -συμπεριλαμβανομένης της οικογενειακής κακοποίησης, της διαδικτυακής προετοιμασίας και των ατομικών εγκλημάτων- αλλά η περιοριστική προσέγγιση της έκθεσης Quilliam επικεντρώθηκε στενά σε έναν συγκεκριμένο και ρατσιστικό τύπο εγκλήματος. Αυτή η υπεραπλούστευση όχι μόνο διαστρεβλώνει την πραγματικότητα της ΣΕΠ, αλλά κινδυνεύει επίσης να παραμελήσει το ευρύτερο φάσμα της κακοποίησης.
Επιπλέον, η έλλειψη αξιολόγησης από ομοτίμους ή εξωτερικής επικύρωσης των πορισμάτων της έκθεσης θέτει περαιτέρω αμφιβολίες για την αξιοπιστία της. Σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα όπως η προστασία των παιδιών, όπου το διακύβευμα είναι ανυπολόγιστα υψηλό, τέτοιες μεθοδολογικές αδυναμίες δεν είναι απλώς ακαδημαϊκές, αλλά έχουν συνέπειες στον πραγματικό κόσμο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – πάντα πρόθυμα για εντυπωσιασμό – ασχολήθηκαν με την ιστορία. Τα πρωτοσέλιδα φώναζαν για “μουσουλμανικές συμμορίες grooming”, ενισχύοντας τα στερεότυπα και ενσωματώνοντας την ισλαμοφοβία στη δημόσια συνείδηση. Οι πολιτικοί επικαλέστηκαν αυτούς τους αριθμούς σε συζητήσεις και πολιτικές αποφάσεις, ενισχύοντας τη ζημιά. Αυτό που έγινε ήταν να μετατοπιστούν οι προβολείς από τα συστημικά ζητήματα στις κοινότητες της Νότιας Ασίας.
Εν τω μεταξύ, τα θύματα της ΣΕΠ – οι άνθρωποι στους οποίους θα έπρεπε να επικεντρωθεί αυτή η συζήτηση – παραγκωνίστηκαν. Η στενή εστίαση στις “μουσουλμανικές συμμορίες grooming” σήμαινε ότι πολλές περιπτώσεις κακοποίησης αγνοήθηκαν, ιδίως εκείνες που δεν ταίριαζαν στη ρατσιστική αφήγηση. Μελέτες δείχνουν σταθερά ότι η πλειονότητα των δραστών ΣΕΠ είναι λευκοί, γεγονός που αντικατοπτρίζει τα εθνικά δημογραφικά στοιχεία. Με την εμμονή σε ένα μόνο προφίλ, αμέτρητα θύματα κακοποίησης από άλλους δράστες έμειναν χωρίς υποστήριξη, τα βάσανά τους έγιναν αόρατα.
Περιέργως, η Priti Patel ως Υπουργός Εσωτερικών ανέθεσε μια ανασκόπηση για τις ομαδικές ΣΕΠ το 2020 και ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα μιας πιο μετρημένης προσέγγισης. Αναγνώρισε τους περιορισμούς των υφιστάμενων δεδομένων και αντιστάθηκε στην παρόρμηση να προβεί σε σαρωτικούς ισχυρισμούς σχετικά με τα δημογραφικά στοιχεία των δραστών. Κρίσιμα, επιβεβαίωσε ότι οι παραβάτες προέρχονται από μια σειρά εθνοτικών καταβολών, αντικατοπτρίζοντας την εθνοτική σύνθεση της χώρας.
Πιο πρόσφατα, το πρόγραμμα Hydrant, το εθνικό πρόγραμμα αστυνόμευσης που υποστηρίζει τον τομέα της ευαλωτότητας για τη δημιουργία μιας ενιαίας και στρατηγικής αντιμετώπισης της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών, συνέταξε μια έκθεση της ομάδας εργασίας για τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση παιδιών το Νοέμβριο του 2024. Η έκθεση αυτή διαπίστωσε ότι από τα θύματα που δήλωσαν οι ίδιοι την εθνικότητα (των δραστών), το 85% ήταν λευκοί. Ομοίως, οι ύποπτοι ήταν κατά 83% λευκοί και κατά 7% Ασιάτες.
Στιγμιότυπα από την έκθεση της ομάδας εργασίας CSE του Hydrant για τον Νοέμβριο του 2024


Η έκθεση Hydrant μας λέει επίσης ότι, παρά την εξέχουσα θέση που κατέχει στην επικρατούσα συζήτηση, η σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση παιδιών από ομάδες αποτελεί το 5% του συνόλου των περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και ότι το 26% του συνόλου των εγκλημάτων από ομάδες συνέβη στο οικογενειακό περιβάλλον.
Παρά τα στοιχεία αυτά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κορυφαίοι πολιτικοί συνέχισαν να προωθούν μια ψευδώς ρατσιστική άποψη για το έγκλημα αυτό. Το κακό που προκαλεί η αφήγηση περί “μουσουλμανικής συμμορίας grooming” υπερβαίνει τις στατιστικές και την αστυνόμευση. Έχει υποδαυλίσει την ισλαμοφοβία και έχει βαθύνει τις φυλετικές διαιρέσεις. Τα εγκλήματα μίσους κατά των μουσουλμάνων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, με πολλά από αυτά να αναφέρονται άμεσα σε αυτές τις αφηγήσεις.
Για να καταδείξουμε την ευρύτερη πραγματικότητα της ΣΕΠ, αναλογιστείτε τα ακόλουθα στοιχεία που προέρχονται επίσης από την ανάλυση του προγράμματος Hydrant για τις καταγεγραμμένες από την αστυνομία υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από ομάδες το 2023. Σχεδόν οι μισοί από τους υπόπτους (48%) ήταν οι ίδιοι ανήλικοι, ηλικίας μεταξύ 10 και 17 ετών.
Ηλικιακή ομάδα των υπόπτων | Ποσοστό (%) |
10-17 ετών | 48% |
18-24 ετών | 30% |
25-34 ετών | 15% |
35+ χρόνια | 7% |
Τα στοιχεία αυτά υπογραμμίζουν την πολυπλοκότητα του ζητήματος. Οι απλοϊκές αφηγήσεις απογοητεύουν όχι μόνο τα θύματα αλλά και την ευρύτερη υπόθεση της δικαιοσύνης. Η εστίαση πρέπει να είναι στη συστημική μεταρρύθμιση, βασισμένη σε γεγονότα, και όχι στην υποδαύλιση φυλετικών φόβων.
Η κληρονομιά λανθασμένων εκθέσεων όπως αυτή της Quilliam είναι τοξική. Έχει σκόπιμα προωθήσει μια επικίνδυνη πολιτική αφήγηση που οδήγησε στη βία και θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περισσότερη βία αν δεν αντιμετωπιστεί με τα γεγονότα. Αυτά τα γεγονότα είναι απλά: η ομαδική ΣΕΠ δεν είναι πολύ συχνή, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την εθνικότητα αυτού του συγκεκριμένου εγκλήματος, και όπου υπάρχουν στοιχεία, δεν υπάρχει τίποτα που να υποδηλώνει ότι διαπράττεται δυσανάλογα από Ασιάτες/Μουσουλμάνους άνδρες σε λευκά κορίτσια.