https://www.marianne.net/agora/tribunes-libres/pas-de-front-populaire-sans-conquetes-democratiques
Από την Clara Egger και τον Raul Magni-Berton
Δημοσιεύθηκε στις 15/06/2024
Τα μέλη του Espoir RIC και οι καθηγητές στο πανεπιστήμιο, Clara Egger και Raul Magni-Berton, πιστεύουν ότι το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, προερχόμενο από τις αριστερές δυνάμεις, έχει καθήκον να υπερασπιστεί το δημοψήφισμα της πρωτοβουλίας πολιτών (RIC).
Το αναδυόμενο Λαϊκό Μέτωπο εγείρει προσδοκίες και ελπίδες. Όλοι θυμούνται τη συμφωνία του 1936 και το μέτρο του προγράμματος αυτής της ένωσης της αριστεράς: η ψήφος των γυναικών. Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ανοίξουν τραπεζικό λογαριασμό ή να εργαστούν χωρίς την άδεια του συζύγου τους.
Δεν επωφελούνται από τις συμφωνίες που υπογράφουν τα συνδικάτα, παρόλο που συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό σε απεργιακά κινήματα. Ούτε διαζύγιο, ούτε έκτρωση. Οι γυναίκες ήταν εξαρτημένες και, στην πραγματικότητα, φτωχές. Η κυβέρνηση του Léon Blum θα μπορούσε να είχε δώσει προτεραιότητα στην οικονομική ισότητα. Είδε όμως περαιτέρω: δίνοντας προτεραιότητα στο δικαίωμα ψήφου, κατάλαβε τι συνέβη σε όλες τις χώρες που έκαναν αυτό το βήμα. Δυστυχώς, εάν η Βουλή εγκρίνει αυτό το μέτρο, η Γερουσία είναι εχθρική απέναντί του. Το Λαϊκό Μέτωπο κέρδισε με κάποιο τρόπο την υπόθεσή του μεταθανάτια το 1944. Μόλις η ψηφοφορία επεκτάθηκε στις γυναίκες, τα πολιτικά κόμματα ξεκίνησαν να κατακτήσουν αυτή τη δεξαμενή ψήφων.
Από τότε, χάρη σε αυτό το πολιτικό δικαίωμα, οι γυναίκες απέκτησαν την αξιοπρέπειά τους, συνέχισαν να βελτιώνουν την αυτονομία τους και την οικονομική τους κατάσταση. Η συνταγή είναι απλή: αν θέλουμε να βελτιώσουμε τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, πρέπει να τους δώσουμε δύναμη, όχι χρήματα. Ή όπως είπε ο Κομφούκιος, πρέπει να τους μάθουμε να ψαρεύουν, όχι να τους δίνουμε ψάρια.
Εδώ φαίνεται να αποτυγχάνει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. «Κατάργηση των συντάξεων, μεταρρύθμιση της ασφάλισης ανεργίας και ο νόμος για τη μετανάστευση», λέει ο Glucksmann. «Αναπροσαρμογή των μισθών στον πληθωρισμό, φόρος στα μερίσματα» διακηρύσσει ο Ράφιν.
Σε όλα αυτά λείπει ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Δεν λείπουν οι υποσχέσεις για χρήματα, αλλά απουσιάζει η κατανομή της εξουσίας. Υπάρχουν ψάρια, δεν υπάρχουν καλάμια. Το πρόγραμμα κλίνει επικίνδυνα προς έναν καθαρά οικονομικό και κοινωνικό προσανατολισμό. Από εκεί και πέρα, παραμένει η πικρία, για πολλούς ανίσχυρους ψηφοφόρους, να παραμείνουν μπερδεμένοι ανάμεσα στα πλεονεκτήματα που αναστέλλονται από τις ιδιοτροπίες των εκλογικών αποτελεσμάτων, όπου κάποιοι καταργούν ό,τι άλλοι έχουν κάνει.
Παρόλα αυτά, ο Ράφιν είπε άτσαλα τη λέξη «RIC» ως «αδιάφορη». Μια φόρμουλα που λάνσαραν τα Κίτρινα Γιλέκα που πολλοί αιρετοί αναφέρουν χωρίς να γνωρίζουν ή που αντιμετωπίζουν ως ένα μέτρο μεταξύ άλλων. Το RIC, και πιο συγκεκριμένα αυτό που ονομάζεται συστατικό RIC, είναι η ψήφος των γυναικών σήμερα. Συνίσταται στην επέκταση του δικαιώματος της θέσπισης των πιο σημαντικών νόμων – συνταγματικών νόμων – σε όλους τους πολίτες. Δύο αρχές διέπουν τη λειτουργία του. Καταρχάς, καμία συνταγματική τροποποίηση χωρίς ψηφοφορία. Δεύτερον, οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να υποβάλει συνταγματική τροποποίηση σε δημοψήφισμα εάν υποστηρίζεται από αρκετούς συμπολίτες. Από εκεί και πέρα, όσα γράφουν οι ψηφοφόροι στο Σύνταγμα δεν θα αλλάζουν πλέον σύμφωνα με την πλειοψηφία.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΟΥΣΙΩΝ
Έτσι οι Ουρουγουανοί έχουν κάνει ιερή την απαγόρευση ιδιωτικοποίησης του νερού σε μια ήπειρο όπου στερείται σχεδόν παντού. Κάπως έτσι, πρόσφατα, οι Ελβετοί σημείωσαν τον δέκατο τρίτο μήνα για τους συνταξιούχους ή έκαναν ιερή την ενεργειακή τους μετάβαση. Την ημέρα που χάνει η αριστερά, αυτά τα μέτρα παραμένουν, γιατί δεν μπορούμε πλέον να τα αλλάξουμε χωρίς λαϊκή ψήφο.
Με αυτόν τον λαϊκό έλεγχο του Συντάγματος, δεν βιώνουμε μια αυταρχική στροφή στις κάλπες, ενώ ο κίνδυνος αυτός απειλεί ολοένα και περισσότερο τη Γαλλία, όπου συγκεντρώνεται η εξουσία. Περισσότερο από ποτέ, η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία είναι εύθραυστη: το βάρος του Κοινοβουλίου συνέχισε να μειώνεται υπέρ της εκτελεστικής εξουσίας τα τελευταία χρόνια υπό την επίδραση διαδοχικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης και υπερβολικής χρήσης εξαιρετικών διαδικασιών όπως η 49.3. Η Γαλλία, για παράδειγμα, κατέχει το ρεκόρ για τον αριθμό των ημερών σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Η δυνατότητα του Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει νέες εκλογές εντός τριών εβδομάδων χωρίς να συμβουλευτεί κόμματα και ομάδες της αντιπολίτευσης είναι ένα από τα πολλά συμπτώματα αυτής της υπεροχής της εκτελεστικής εξουσίας.
Υπάρχει μόνο μία αποτελεσματική συνταγή για την καταπολέμηση αυτής της συγκέντρωσης εξουσιών: αναδιανομή τους σε όλους τους πολίτες. Αυτό είναι επίσης που επιτρέπει στα κόμματα της αντιπολίτευσης να κερδίζουν τις μάχες, όταν επωφελούνται από τη λαϊκή υποστήριξη, και τα κυβερνώντα κόμματα να τις χάσουν. Αλλά πάνω από όλα είναι ένας τρόπος να δώσεις δύναμη σε αυτούς που δεν την έχουν, και όταν έχουν αυτή τη δύναμη οι συνθήκες τους θα βελτιωθούν πραγματικά.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Το 2022, μια έρευνα του IFOP έθεσε την ακόλουθη ερώτηση: «Θα ήσασταν υπέρ ή αντίθετοι στο να επιτραπεί σε 700.000 πολίτες να υποβάλουν σε δημοψήφισμα μια αναθεώρηση ενός άρθρου του Συντάγματος; “. Το 73% των Γάλλων ήταν υπέρ. Αυτή η βαθμολογία αυξάνεται ιδιαίτερα μεταξύ των ομάδων που έχουν τη μικρότερη πρόσβαση σε δύναμη και πόρους. Το 75% των γυναικών και των νέων, το 76% των ανέργων, το 79% των εργατικών τάξεων και το 81% όσων ζουν σε αγροτικές περιοχές. Για να μην αναφέρουμε, το 80% των αριστερών ψηφοφόρων.
Οπότε, όπως επισημαίνει ο François Ruffin, πρέπει να σταματήσουμε να μπλέκουμε και να τοποθετήσουμε την κατάκτηση νέων πολιτικών δικαιωμάτων στην καρδιά του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Εφευρέθηκε από τον Condorcet, που διεκδίκησαν οι Μπαμπουβιστές κατά τη Γαλλική Επανάσταση, οι Φουριεριστές κατά την επανάσταση του 1848, οι αναρχικοί κατά την παρισινή κομμούνα, είναι μια ιστορική κληρονομιά των Γάλλων που άφησαν ξεχασμένα από τον μαρξισμό και ανακαλύφθηκαν ξανά από τα Κίτρινα Γιλέκα.
Η άμεση δημοκρατία, με άλλα λόγια, ο άμεσος έλεγχος κάθε πολίτη στο Σύνταγμά του, θα επιτρέψει στις μάζες των άφωνων πολιτών να έχουν ένα και να βελτιώσουν την κατάστασή τους χωρίς να χρειάζεται να ικετεύουν εκείνους που αποφασίζουν, χωρίς αυτούς, το μέλλον τους. Το δημοψήφισμα της συντακτικής πρωτοβουλίας πολιτών. Αυτό περιμένουμε από μια αριστερή συμμαχία.
About Author
