Του ILAN PAPPE, 1 Ιανουαρίου 2024. Αναδημοσίευση από The Palestine Chronicle
Το φαινόμενο του θρησκευτικού Σιωνισμού κατάγεται από την διδασκαλία δύο σεβάσμιων Σιωνιστών ραβίνων , πατέρα και γιο, που ανήκουν στην οικογένεια Κουκ.
Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και οι κυβερνήσεις στον Παγκόσμιο Βορρά επιμένουν ότι πρέπει να εξισώνουμε τη Χαμάς και τον ISIS. Αυτή η θέση διαμορφώνεται γύρω από την επιμονή του Ισραήλ, σε μια τέτοια αναφορά.
Εκτός από το γεγονός ότι πρόκειται για μια ψεύτικη σύγκριση, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχει μια πολύ καλύτερη μελετημένη περίπτωση που καταδεικνύει τη συγχώνευση δογματικού μεσσιανισμού και βίας. Αυτή η σύγκριση όμως δεν είναι παλαιστινιακό φαινόμενο αλλά ισραηλινό.
Αυτό το φαινόμενο προέρχεται από τη διδασκαλία δύο από τους πιο σεβάσμιους Σιωνιστές ραβίνους, πατέρα και γιου, που ανήκουν στην οικογένεια Κουκ.
Ας μιλήσουμε πρώτα για τον πατέρα, Avraham Itzhak Kook (1865-1935). Γεννήθηκε στη Λετονία, σε μια περιοχή που ήταν ρωσική, και τελικά έγινε ο πατέρας του θρησκευτικού Σιωνισμού.
Αυτό το μεσσιανικό, ρατσιστικό και φονταμενταλιστικό ιδεολογικό ρεύμα αυξάνεται , όσον αφορά την παρουσία και την επιρροή μεταξύ των ισραηλινών πολιτικών ελίτ, που προσπαθούν να ακολουθήσουν θρησκευτικά τις διδασκαλίες και τα οράματα του Ραβίνου Kook και του γιου του, Zvi Yehuda Hacohen Kook (1891-1982).
Κουκ, ο πατέρας
Αλλά πρώτα, ας μιλήσουμε για τον πατέρα Κουκ.
Ο Αβραάμ Κουκ έφτασε στην Παλαιστίνη το 1904 για να γίνει η πιο σημαντική ραβινική αρχή που αμφισβήτησε την ορθόδοξη εβραϊκή άποψη, την οποία εξακολουθούν να υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα , πολλοί Ορθόδοξοι Εβραίοι. Αυτή η άποψη υποστηρίζει ότι ο Σιωνισμός είναι μια κοσμική προσπάθεια να παραβιαστεί το θέλημα του Θεού και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να υποστηρίζεται.
Ως αρχιραβίνος της Σιωνιστικής κοινότητας στην περίοδο της Βρετανικής εντολής της Παλαιστίνης, Βρετανική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη από το 1918 έως το 1948 – ο Κουκ έδωσε τη θρησκευτική ευλογία στο Σιωνιστικό σχέδιο.
Από αυτή την θέση εξουσίας, ο Κουκ κήρυξε ότι το δικαίωμα του εβραϊκού λαού στην Παλαιστίνη είναι το θέλημα του Θεού και ότι οι ραβίνοι πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να πείσουν τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο να έρθουν και να αποικίσουν την Παλαιστίνη.
Στη δεκαετία του 1920, ο Κουκ ήταν πολύ ενεργός απαιτώντας την επέκταση της περιοχής γύρω από το Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ μέσω της έξωσης των μουσουλμάνων κατοίκων του. Πρότεινε μάλιστα να τους αποζημιώσει, ένα πρόγραμμα που το Ισραήλ θα προσπαθήσει, όντως, να εφαρμόσει μετά τον πόλεμο του Ιουνίου του 1967.
Η κύρια κληρονομιά του Κουκ ήταν ένας τόπος μάθησης που ονομαζόταν Merkaz Harav, «το κέντρο του Ραβίνου».
Αυτός ο θεσμός έγινε σημαντικός χώρος στην ιστορία του θρησκευτικού Σιωνισμού, λόγω της τεράστιας επιρροής του γιου του Κουκ, του ραβίνου Zvi Yehuda Hacohen Kook.
Κουκ, ο γιος
Τώρα, ας μιλήσουμε για τον Κουκ, τον γιο. Ο Zvi Kook ήταν ο πραγματικός ιδεολογικός πατέρας του μεσσιανικού κινήματος Gush Emunim, το οποίο εφάρμοσε τον Ιουδαϊσμό στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Λωρίδα της Γάζας μετά τον πόλεμο του 1967. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, αυτό το κίνημα μετακινήθηκε από το περιθώριο του ισραηλινού πολιτικού συστήματος στο κέντρο. Μάλιστα, ορισμένα από τα μέλη του έγιναν σημαντικοί υπουργοί σε διάφορες ισραηλινές κυβερνήσεις.Μέχρι τον θάνατό του το 1982, ο Zvi Kook ήταν πολύ πιο αφοσιωμένος από τον πατέρα του στην αποικιοποίηση της ιστορικής Παλαιστίνης ως θρησκευτική επιταγή και ως απαραίτητη πράξη που απαιτείται για να επιταχυνθεί η λύτρωση του εβραϊκού λαού. Η φωνή του Κουκ πνίγηκε κάπως όταν το Εργατικό Κόμμα ήταν στην εξουσία μεταξύ 1967 και 1977. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, η κυβέρνηση ενεπλάκη άμεσα στη διαδικασία εξ -ιουδαϊσμού της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας μέσω εθνοκάθαρσης και μερικές φορές σφαγών, αλλά με βάση μια διαφορετική ιδεολογία: αυτή του κοσμικού σοσιαλιστικού σιωνισμού. Μόλις το Likud ανέλαβε την εξουσία το 1977, ο Zvi Kook έγινε γνωστός ως ο πνευματικός ηγέτης των εποίκων που κατοίκησαν σε μεγάλα τμήματα της Παλαιστινιακής Δυτικής Όχθης, χτίζοντας τα φυλάκια τους στην καρδιά των πυκνοκατοικημένων παλαιστινιακών περιοχών.Η ιδέα ήταν ότι ένας τέτοιος επιθετικός αποικισμός θα επιτάχυνε την από-αραβοποίηση της Δυτικής Όχθης. Αυτή η διαδικασία είχε σκοπό να βάλει τους Παλαιστίνιους υπό πίεση καταλαμβάνοντας όλους τους πόρους τους, όπως γη, νερό, ακόμη και την πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
Με τη βοήθεια του στρατού, αυτή η αδίστακτη μεθοδολογία έγινε καθημερινή πρακτική κακοποίησης, παρενόχλησης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, άμεσης δολοφονίας και τραυματισμού Παλαιστινίων στην περιοχή αυτών των παράνομων οικισμών που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Ήταν βολικό για όλες τις ισραηλινές κυβερνήσεις να προσποιούνται ότι αυτά τα επεκτατικά σχέδια εποικισμών εφαρμόζονταν χωρίς την ευλογία τους. Αλλά αυτό είναι ψέμα. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις ενέργειες των εποίκων στη Δυτική Όχθη συντονίστηκαν άμεσα με τους στρατιωτικούς διοικητές στο έδαφος για να εγκριθούν αργότερα από τις διαδοχικές κυβερνήσεις.
Αυτές οι ομάδες επαγρύπνησης και βανδάλων, κυρίως μορφωμένοι στο Merkaz Harav, προκλήθηκαν από τις θρησκευτικές αποφάσεις του Zvi Kook, διατάγματα που κατευθύνουν τις ενέργειές τους εναντίον των Παλαιστινίων και εμπόδιζαν οποιαδήποτε κυβέρνηση να «παραδώσει» έστω και μια τετραγωνική ίντσα του λεγόμενου «Eretz Israel». ‘.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, για τον Zvi Kook και τους μαθητές του, το «Eretz Israel» περιλαμβάνει και την Ιορδανία.
Επιπλέον, αρκετοί κοσμικοί Εβραίοι στο Ισραήλ ήταν θαυμαστές αυτής της βίαιης μορφής αποικισμού, θεωρώντας την ως συνέχεια του «ένδοξου» πρώιμου αποικισμού της Παλαιστίνης κατά την περίοδο της Βρετανικής εντολής.«Youth of the Hills-Η νεολαία των λόφων» Η πιο ακραία εκδήλωση του Κουκισμού είναι το Noar Ha-Gevaot, η «Νεολαία των Λόφων».Αυτή η ομάδα, αποτελούμενη από εκατοντάδες νέους, ενθαρρύνθηκε από τον εκλιπόντα Ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν το 1998 να «καταλάβει κάθε ελεύθερο λόφο στη Δυτική Όχθη και να εγκατασταθεί εκεί». Αυτή η στρατηγική είχε ως στόχο τη διαπίστωση μη αναστρέψιμων «γεγονότων επί τόπου», μια πορεία προς έναν πλήρη εξ-Ιουδαϊσμό της Δυτικής Όχθης.Ο κύριος τρόπος λειτουργίας του Noar Ha-Gevaot είναι γνωστός ως Tag Mehir, ή Price Tag. Πρόκειται για ιδιαίτερα απρόκλητες άγριες επιθέσεις σε παλαιστινιακά αγροκτήματα, αυτοκίνητα, επιχειρήσεις και χωράφια. Περιστασιακά, τα μέλη της ομάδας έκαιγαν ένα τζαμί ή μια εκκλησία σε αυτές τις επιθέσεις. Μερικές φορές, είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Προσπαθούν, και μερικές φορές τα καταφέρνουν, να κάψουν ζωντανούς ανθρώπους στα σπίτια τους ή να τους σκοτώσουν κατά τη διάρκεια αυτών των πογκρόμ.Κατά τη διάρκεια αυτών των βίαιων επεισοδίων, ο ισραηλινός στρατός θα παραστεκόταν δίπλα και θα επέτρεπε στους εξτρεμιστές να πραγματοποιήσουν ανεμπόδιστα τις επιθέσεις τους. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η μεσσιανική ομάδα έχει εισέλθει με συστηματικό τρόπο στις παλαιστινιακές γειτονιές μικτών πόλεων εντός του Ισραήλ, όπως η Άκα, η Χάιφα, η Γιάφα, η Αλ-Λιντ και η Αλ-Ραμλέ. Έφτιαξαν «κέντρα μάθησης» στη μέση των παλαιστινιακών περιοχών και παρενοχλούν συνεχώς τον πληθυσμό. Αυτοί οι έποικοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην υποκίνηση των ταραχών εναντίον των παλαιστινιακών κοινοτήτων, των Αράβων του ’48, τον Μάιο του 2021.Οι Youth of the Hills πρόσθεσαν ένα ακόμη στοιχείο στο βίαιο ρεπερτόριό τους τα τελευταία χρόνια, την επιδρομή στο Al-Haram Al-Sharif, τον πιο ιερό παλαιστινιακό μουσουλμανικό ιερό τόπο. Στόχος τους είναι να υποκινήσουν μια περιφερειακή αντίδραση, η οποία, κατά το μυαλό τους, θα διευκόλυνε την οικοδόμηση του λεγόμενου τρίτου ναού στα ερείπια του τζαμιού Al-Aqsa, με την τελική ελπίδα να επισπεύσει τον ερχομό του Εβραϊκού Μεσσία. Εβραϊκή δύναμη ,θρησκευτικός σιωνισμόςΗ Νεολαία των Λόφων έγινε ακόμη πιο απειλητική μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 2022, καθώς τα δύο πολιτικά κόμματα που τους υποστηρίζουν πλήρως, το Ozma Yehudit (Εβραϊκή Εξουσία) και το Haziyonut Hadatit (Θρησκευτικός Σιωνισμός) αύξησαν σημαντικά την εκπροσώπησή τους στην Κνεσέτ. Αυτή η νέα δύναμη επέτρεψε στον δεξιό ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να δημιουργήσει την κυβέρνησή του.Οι εκπρόσωποι αυτών των εξτρεμιστικών κομμάτων είναι τώρα υπουργοί στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο, με τον Bezalel Smotrich να γίνεται υπουργός Οικονομικών και ο Itamar Ben Gvir –ο οποίος ήταν ο δικηγόρος υπεράσπισης αυτών των επαγρύπνησης– να γίνεται υπουργός Εθνικής Ασφάλειας.Ο Smotrich και ο Ben-Gvir, μαζί με άλλους υπουργούς των κομμάτων τους, δεν αποτελούν μέρος του μικρού πολεμικού υπουργικού συμβουλίου που δημιουργήθηκε μετά τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου. Κατά συνέπεια, έχουν μικρή επίδραση στη συνεχιζόμενη γενοκτονική πολιτική που εφαρμόζει ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα. Ωστόσο, θα είναι ζωτικής σημασίας για τον καθορισμό της επόμενης κίνησης του Ισραήλ, η οποία στοχεύει να φέρει τους Εβραίους εποίκους πίσω στη Λωρίδα.Επιπλέον, αυτοί οι εξτρεμιστές πολιτικοί παίζουν ήδη ρόλο στην εντατικοποίηση των φρικιαστικών επιθέσεων στην παλαιστινιακή κοινότητα της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Επιπλέον, είναι οι ηγέτες της νέας εκστρατείας τρομοκρατίας και ρατσισμού που στοχεύει τους Παλαιστίνιους Άραβες του ’48.Αυτοί οι εξτρεμιστές έχουν ήδη πετύχει μια φορά, δηλαδή, τις ανελέητες επιθέσεις τους στα χωριά στο Masafer Yatta, στους νότιους λόφους της Χεβρώνας. Το έκαναν με τη σιωπηρή βοήθεια του ισραηλινού στρατού, οδηγώντας στην έξωση χιλιάδων Παλαιστινίων. Οι διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις ήθελαν να από-αραβοποιήσουν αυτή την περιοχή εδώ και χρόνια, προκειμένου το Ισραήλ να δημιουργήσει εδαφική ακεραιότητα για τους Εβραίους από το Negev (το Naqab) μέχρι τον ποταμό Ιορδάνη.Αρκετοί από αυτούς τους θρησκευτικούς σιωνιστές εκπροσώπους μπαίνουν τώρα στα ανώτερα κλιμάκια των ισραηλινών υπηρεσιών ασφαλείας και του στρατού. Ο τελικός στόχος τους είναι να κλείσουν έναν κύκλο, ο οποίος ξεκίνησε με έναν ραβίνο που αποφάσισε να εθνικοποιήσει τον Ιουδαϊσμό ως αποικιακό σχέδιο εποίκων στις αρχές του 20ου αιώνα και τελικά να οικοδομήσει μια θεοκρατία που θα προσπαθούσε να τελειώσει αυτό που ο κοσμικός σιωνισμός δεν κατάφερε: την ίδια την καταστροφή του παλαιστινιακού λαού.Ο Moshe Zimmerman, ο κορυφαίος ιστορικός του Ισραήλ της σύγχρονης Γερμανίας, είχε ήδη από το 1995 συγκρίνει τους μαθητές του Kook με μια άλλη ομάδα, η οποία τρομοκρατούσε τους Εβραίους κατά τη διάρκεια των σκοτεινών ημερών του ναζισμού. Αυτά είπε σε συνέντευξή του στην ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronot:«Υπάρχει ένας ολόκληρος τομέας στην ισραηλινή κοινωνία που υποστηρίζω χωρίς δισταγμό ότι είναι αντιγραφή των Ναζί. Κοιτάξτε τα παιδιά (τους Εβραίους εποίκους στη Χεβρώνα), είναι ακριβώς όπως οι Χίτλεργιουγκεντ( Νεολαία του Χίτλερ)… Είναι κατηχημένα από την κούνια για τους κακούς Άραβες, τον αντισημιτισμό, το πώς όλοι είναι εναντίον μας. Γίνονται οι παρανοϊκοί υπερασπιστές, ακριβώς όπως οι Hitleryugend.
Αρκετά ειπώθηκαν.
Ο Ilan Pappé είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Exeter. Προηγουμένως ήταν ανώτερος λέκτορας στις πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα. Είναι συγγραφέας των The Ethnic Cleansing of Palestine, The Modern Middle East, A History of Modern Palestine: One Land, Two Peoples και Ten Myths about Israel. Είναι ο συνεκδότης, με τον Ramzy Baroud του «Our Vision for Liberation.» Ο Pappé περιγράφεται ως ένας από τους «Νέους Ιστορικούς» του Ισραήλ που, από την κυκλοφορία των σχετικών βρετανικών και ισραηλινών κυβερνητικών εγγράφων στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έχουν ξαναγράψει το ιστορία της δημιουργίας του Ισραήλ το 1948. Συνέβαλε με αυτό το άρθρο στο The Palestine chronicle.
About Author
